stoer eiken

  
Eindelijk, eindelijk is er een echte start gemaakt met de nieuwe gevel.

Op maandagochtend, een week voor Kerst, lag er een stapeltje stoere eikenhouten planken in Les Loges voor ons klaar - 4 meter lang, 2 cm dik, en tussen de 20-30cm breed met een ruwe rand. Prachtig om te zien hoe van dikke boomstammen met gemak in een immense zaagmachine de planken van de lopende band komen rollen. En weer nam Phillippe alle tijd voor ons. H. handen jeukten om aan de slag te gaan.  Een beetje regen weerhield hem er niet van om te beginnen. En met de ruime oversteek van het dak bleef ie eigenlijk aardig droog. Alles bij elkaar was het een kleine week werk.

1. 2ehands deur en de nieuwe eikenhouten planken staan klaar 

2. het uitzetten van het frame met kozijnen van deur en ramen

3. afwerking met myofoldoek en start met het potdekselen van de planken

4. grote gevel is bedekt met eikenhouten planken, grote staldeuren blijven nog even

5. start met de kleine gevel, kleine staldeur volgt nog

6. deur en glas zijn erin gezet, worden nog geverfd

De gevel is gebaseerd op het hergebruik van kozijnen en het behoud van een landelijke, stoere sfeer. Zo past het wonderwel bij de grove stenen van de boerderij. De buren zijn vol lof erover. Wij zijn nog niet helemaal overtuigd of de kleur van het hout zo moet blijven en hoe we de deur gaan 'camoufleren', zodat het meer een geheel wordt en minder voordeur.

Er komt nu heerlijk veel licht naar binnen en de kou en wind blijven nu buiten. Tegen de binnenkant zit er nu  een betimmering van OSBplaat op. De staldeuren worden een volgende keer ontleed en als het lukt hergebruikt voor keukendeurtjes of als tafelblad.  

een vreemde streep...

Had hier de lijnentrekker de avond tevoren te diep in het glaasje gekeken? 

Is dit wellicht een vorm van frans spoorzoekertje? 

Zal dit Hans & Grietje eindelijk naar de weg van de wijde wereld leiden? 

Was het de plaatselijke kunstenaar die zijn kunst op straat wilde tonen?

Of heeft een trekker wat kalk verloren? 

Niets van dit al.

Dit is geoorloofd boren in een strak wegdek om het leggen van een glasvezelkabel mogelijk te maken. Internet wordt dan nog beter mogelijk. 

en nog meer hout......

Van de zomer hing er een aankondiging bij het gemeentehuis met de mededeling dat je je kon intekenen op een extra partij hout voor een bedrag van € 50,00. Een beetje extra hout kan geen kwaad dachten we en we tekenden in. En halverwege oktober kregen we bericht dat de partij aan ons was toegewezen. In eerste instantie helemaal blij, maar bij het zien van die toch wel hele grote stapel bekroop ons het gevoel dat onze ogen groter waren geweest dan onze maag. Waarschijnlijk had niemand van het dorp hierop ingetekend en wellicht waren we gewoon een beetje dom geweest?

                                       

Het hout heeft op een hele vochtige plek gelegen en is nog behoorlijk vochtig nog. Zelfs een goede kettingzaag heeft moeite er doorheen te komen. Bovendien is het sapin, luciferhoutjes voor de fransman. Maar ja, wie A zegt, zegt ook B. Met iedere dag een vrachtje halen schoot het al behoorlijk op en straks in december halen we de laatste stammetjes. Hoeveel hout kan een mens hebben......

dagobert duck

Zo laat in het seizoen zijn er niet veel meer vide-greniers in onze buurt te vinden en moeten we via de Cote d'Or naar het zuiden richting Dijon afzakken om tenslotte in Pluvault te eindigen.

De markt in Pluvault overtrof onze verwachingen, zo groot hadden we een vide-grenier nog niet meegemaakt. En de uitstallingen waren soms zo mooi gestyled, alsof ze zo uit een tijdschrift waren weggelopen. We waren aan de late kant en we hoopten dat er nog iets voor ons te vinden was. Maar er was gelukkig heeeeel veeeeeeeeel!

Na anderhalve uur struinen en een stop bij de fourage-tent liepen we de andere kant op. Ineens viel mijn oog op een schaaltje met muntjes. Oude franse muntjes met een gat erin. Ik bedacht me gelijk wat ik hier allemaal me kon doen. Ineens werd ik heel hebberig, ik wilde er geen tien of twintig, ik wilde ze allemaal! Nadat ik mijn buit goed had opgeborgen, kwam ze met nog veel meer aan. En dat bleef aan me knagen op de rest van onze strooptocht. Op de terugweg lagen ze er nog. Gelukkig waren er geen gelijkgestemde zielen op die dag. Ook de rest van de muntjes heb ik dus mee kunnen nemen! Muntjes met jaartallen van 1917 tot 1943. Iemand heeft ze heel lang bewaard in de hoop er rijk mee te worden.

Herken je dat gevoel dat je zomaar iets vindt waarvan je helemaal blij wordt  en als het dan ook nog de pot met muntjes is aan het eind van de zo vaak geziene regenboog, dan kan het geluk niet op!

Nu ben ik de gelukkige eigenaar van al deze muntjes en ik geef er een tweede leven aan. Ze worden gebruikt als een herkenningsteken op mijn creatieve werk. En ik denk dat het nog heel lang duurt voordat ze op zijn....

eindelijk..'permis de construire' !

de oude situatie

mbv photoshop is er een houten gevel ingetekend

Een aanvraag van een half jaar geleden om de oude houten staldeuren vervangen door een houten gevel met wat ramen lijkt heel simpel. Echter de 'declaration prealable' kwam terug en ervoor in de plaats kwam een dik pakket met als verzoek eea in 4-voud int dienen, een zgn 'permis de construire'... Dit was stukken ingewikkelder, ook al konden we veel vragen overslaan. Het is nog twee keer terug gekomen omdat onze kennis van het technische frans tekort schoot, maar net juist voor onze herfst-verblijf kwam het dan toch eindelijk binnen! Zoals op de foto is te zien hebben we gekozen voor een houten gevel. Dit om de sfeer van het pand te behouden. Hermann stond te trappelen van ongeduld. Gelijk na aankomst gingen we naar de houtzagerij om onze bestelling die per email was doorgegeven, te bevestigen. Helaas, op zaterdag wordt er niet gewerkt. We gingen op maandag terug en gelukkig troffen we Philip hard werkend aan onze bestelling. De eerste boom lag klaar voor de zaag, maar hij had zeker nog een week nodig voor alles klaar was. Hmm, een streep door onze planning. Toen ik hem vertelde dat we in december er weer zouden zijn, klaarde ook het gezicht van Philippe op. A-dan had hij meer tijd en B-dan kon hij rechte bomen bestellen. Nu had hij alleen maar kromme bomen en de planken zouden dan kunnen gaan torsen. Een win-win situatie dus.

oude situatie

Nadat ie de goten had schoongemaakt is Hermann is  begonnen aan de 2e raampartij voor boven in de opening. Hij lijkt zijn hand er niet meer om te draaien voor het maken van een kozijn, in dit geval 320x70. Met de juiste spullen en maten kom je heel ver. En soms zaag je iets teveel af, maar dan lijm je zo onzichtbaar mogelijk de ontbrekende stukjes er gewoon weer tussen...

eindelijk verdwijnen de oude platen

en toen was er licht...

De voorgevel staat ietwat naar voren, maar het is wel de bedoeling dat de raamvlakken en het houtvlak recht staan en op gelijke lijn in de gevel. Om de ongelijkheid van de bovenste balk op te lossen is er een dikke oude plank met koeienringen er tegen aangeschroefd. Prachtig gezicht en een nuttig effect. Want nu had het raamkozijn een afdichting bovenaan. Middels een tijdelijke loopbrug is het in zijn eentje gelukt om het grote kozijn te plaatsen. Eindelijk zijn de lelijke golfplaten weg en kan het licht vrij gaan binnenstromen.

alsof het er altijd al gezeten heeft.....

En tenslotte is er een betonnen voet gestort, waarop straks de gevel kan rusten.

een vers gestorte voet!

radiostilte....

la douce france..

Na een rommelig voorjaar vol met workshops en een drukke zomer in de kwekerij eindelijk weer eens tijd om wat te schrijven over onze plek in Frankrijk. De rollen lijken zich te gaan omdraaien. Steeds vaker gaan we met zijn tweetjes weg, de kinderen blijven thuis omdat er allerlei verjaardagsfeestjes zijn, sportwedstrijden gespeeld worden en zaterdagwerk is. 

Tosca en Lars, resp. nichtje en vriend van Nick

De week in in augustus was gevuld met bezoek. Onze oudste zoon kwam met een vriend, op de heenreis gebracht met de auto op de terugreis met de trein. Halverwege de week kwam het gezin van mijn zwager in de camper langs voor een dag of drie. En alles voegde zich goed samen, van groot tot klein. Het weer hielp uiteraard goed mee, we konden de hele dag buiten zijn of vertoefden ons bij het meer.

een nieuw gat is bijna geboren

Er werd uiteraard ook nog wat geklust. We hebben besloten om het tijdelijke toilet in de 2e badkamer iets te verplaatsen en een apart toilet ervan te maken. Zo kunnen gasten ook naar het toilet als iemand staat te douchen. Daartoe werd er een nieuw deurgat gefreesd en wat muurtjes opgemetseld. Hermann draaide net het laatste schroefje in toen zijn broer zich aanmeldde..

houtzagerij in Les Loges

We hebben ook nog een bezoek gebracht aan de houtzagerij in Les Loges in de buurt van Chalindrey. Het plan is om de voorgevel van ruw houten planken te voorzien en op deze houtzagerij weet men daar wel raad mee. Monsieur Philippe Perrin nam alle tijd voor ons en gelukkig kunnen we via de email onze bestelling doorgeven.

van Chalindrey naar Paris voor € 38,00

De vakantie vloog om en nadat we de jongens op de trein hadden gezet in Chalindrey, gingen we zelf ook weer richting huis. Via Mouzon dit keer, omdat daar een tentoonstelling in het viltmuseum was met een werk dat ik ooit heb gemaakt onder de titel 'il faut une fleur'....

electra

Geef H. een boor en elektradraad en hij weet er wel raad mee. In de achterste oude stal is begonnen met het leidingwerk voor allerlei keukenapparatuur en verlichting. Dat vraagt wat denkwerk en vooral overleg vooraf. Dat wat voor een man logisch lijkt, is voor een vrouw zeer onpraktisch. Zo wil ik de oven juist niet onder mijn kookplaat, maar op ooghoogte geplaatst hebben. Gaten waren er gelukkig nog niet geboord, maar het vroeg wel om enige aanpassing van wat leidingwerk onder de vloer. Dit ging niet geheel vlekkeloos want het sokje schoot los van de flexibele pijp onder de vloer, met als gevolg dat de vloerplaten losgeschroefd moesten worden. Een schroef kwam niet los en met een koevoet geholpen lukte het wel. Dit kostte een hoekje van de plaat, maar dat valt straks weg in een kastje. Bij het terugplaatsen paste de puzzel niet meer zoals voorheen, maar ook dat werd opgelost.......  

Inmiddels is de kleine meterkast vervangen door een oude geheel in stoffige stijl 2ehandse grote kast. Deze komt van onze kwekerij en was overbodig geworden bij de verbouwing van 14 jaar geleden. In deze meterkast kunnen heel wat groepen bijgeplaatst worden.

wachten op vergunning

We zijn eindelijk zover om iets aan de voorgevel te doen. Er komt veel wind doorheen en de vergane grote staldeuren maken het oude stallengedeelte onaantrekkelijk om doorheen te gaan. Zeker als je s'avonds naar boven wilt om te gaan slapen. Omdat het vanaf de weg zichtbaar was het ons aangeraden om de verbouwing toch maar via een vergunning te doen. We hadden reeds in maart het formulier 'declaration prealable' ingevuld, maar kregen dit terug in een enveloppe vol met postzegels met het verzoek een 'permis de construire' in te vullen. Er is me verteld dat niet iedere burgemeester hierop zit te wachten en daarom dit soort verbouwingen oogluikend toestaan, want alles moet maar liefst 4x worden geprint. Aan de andere kant als je het niet volgens de regels doet, kan het zomaar zijn dat je in het cachot beland..

Om niet geheel werkeloos af te wachten heeft H. de plastic golfplaat eerst verplaatst om alvast daarachter de eerste raampartijen te plaatsen en af te werken met een paar rijen stenen. Zo'n zelfde partij komt ook in het grotere gedeelte aan de bovenkant. Het plan is verder om de gevel niet al te veel te veranderen en de sfeer van hout te laten bestaan. Naast een aantal hoge ramen en een deur worden de vlakken opgevuld met horizontale gepotdekselde donkere ruwhouten planken. Wordt vervolgd...    

joie de vivre

Zouden we ooit genoeg krijgen van de vide-greniers?  Het nodigt uit om heerlijke tochtjes te maken en de altijd slaperige dorpjes zijn ineens vol leven. Het levert mooie beelden op, zoals deze wellicht ooit statige dame van weleer. Het is heerlijk struinen en thuis komen met oude spullen, die vervolgens weer met liefde worden opgeknapt. Ik probeer altijd een stukje geschiedenis los te peuteren. Voor ons is dit de manier om in contact te komen met de plaatselijke bevolking. Soms worden er familieleden bijgehaald die iets hebben met 'holland' en wisselen we drie woordjes nederlands uit. Een hele dag zijn we ermee zoet en dat geeft ons een gevoel van joie de vivre.

videgrenier en volle buiken

Natuurlijk hebben we ook kunnen genieten van dagen met volle zon. De videgreniers konden we dit jaar voor de verandering zonder paraplu's en zonder grote plassen water bezoeken. Om na het rondje gelopen te hebben uit te puffen bij de plaatselijke eet-gelegenheid en te genieten van diverse specialiteiten. Dacht ik eerst in de verte kippen aan het spit te zien, bij een nadere inspectie blijken dat twee varkens te zijn. Hoezo een bril nodig? Wafels worden nog op een houtvuurtje gebakken en rose wordt geschonken in een bierglas. Dus hoera, de McDonalds voor de kids zijn uit, de buffets zijn in!  

van de hoge, hoge daken

plein in het centrum van Pesmes

Of het waar is weet ik niet, maar er wordt beweerd dat hoe hoger de daken zijn des te meer regen er in een gebied valt. Wij hebben in ieder geval genoeg gehad de afgelopen twee weken. Het heeft ons niet weerhouden op pad te gaan. Ik geniet altijd van de dreigende donkere wolken, die mooier lijken te zijn als hier. Totdat het water in de vorm van hagelstenen als een stortdouche over je heen komt, dan is het rennen geblazen naar de auto...

stille uitgestorven straatjes in Pesmes

panne met dakpannen

Begin december hadden we al een lek ontdekt ergens in de slaapkamer van onze dochters. Het water druppelde heel langzaam via een balk op het bed. Ik kon dan ook alles verschonen en de twee matrassen op zijn kant zetten in de hoop dat het water weer zou gaan verdampen. Vlak voor we de boel afsloten is er nog een grote plastic emmer op de zolder neergezet om zo de drup op te vangen.

Nadat de vrieskou was verdwenen ontdekte mijn dochter vochtplekken in het plafond en langs de muur. Het bleek dat het water in de emmer door de vorst was bevroren en daarmee de emmer aan de onderkant was gebarsten. Heel langzaam ontdooide het nu en dat water zocht een weg naar de ruimte eronder.

Nu is H. een geweldige klusser, maar geen held als het om het dak beklimmen gaat. Hoe vervang je dan een dakpan? Juist, je lost het al klussend op. Je zaagt het dakgat groter, dat er van oudsher op diverse plekken in het dak is aangebracht. Je haalt de pannen weg, zoekt de mooiste uit en vervangt daarmee de gebroken pan. Dan plaats je gelijk een nieuw dakraampje en voila. Dak gerepareerd en zolder voorzien van meer licht. Zo vang je twee vliegen in een klap.

17,5

 
Ik kan het me haast niet meer voorstellen, maar vorige week was het toch echt 17,5 graden Celcius in ons stukje Frankrijk. De week begon met vrieskoude nachten en mistige dagen. Het meer van Liez was nog geheel bevroren en zoonlief heeft zelfs nog op het bosmeertje gelopen.

Maar op maandagochtend toen ik voorzichtig onder mijn dekens vandaan kwam, brak ineens de zon door en wierp een krachtige bundel licht door ons slaapkamerraam. Nou dan wil je wel je bed uit komen! En de hele week mochten we op deze manier ontwaken. En wat te denken van de heerlijke lunches, die we tussen de middag buiten konden nuttigen. Of een middagdutje doen daarna.

Om dan de dag geheel in stijl af te sluiten met een lekker wijntje rond vijven. Daar krijg je echt energie van!!!  Voor mij is dit 'joie de vivre'......