balkenconstructie

Even een imposant plaatje van een knap staaltje balkenwerk. Het mooiste stukje vind ik de 'vork', nog net rechtsonder te zien. Er is gebruik gemaakt van de natuurlijk splitsing van de boom voor de ondersteuning van de dwarsbalk. Op sommige plaatsen is het houtwerk verankerd. Tijdens de storm in de kerstnacht van 1999 heeft de hele constructie een knauw opgelopen. Op de meest essentiele punten is daarom het balkenwerk nu verstevigd met extra balken. Het dak is volledig beschot, dat scheelt enorm in de kou.

De andere foto laat het balkenwerk van de verdiepingsvloer boven de stallen zien. Het schijnt een hele klus geweest te zijn om alles uitgelijnd te krijgen. Hier hopen we we dus zo op door te kunnen bouwen.

il faut une fleur pour faire le monde

Pour faire une maison, il faut du bois,

Et pour trouver ce bois, il faut un arbre.

Pour faire cet arbre il a fallu qu'on sème,

Sème une graine, vivante et belle,

pur faire la graine il a fallu que pousse,

la fleur si douce, la fleur si douce,

il a fallu une fleur pour faire le monde.

Pour faire naitre une fleur, il faut une graine,

pour faire une graine, il faut un arbre,

un arbre qui vient prendre ses racines,

sur la colline, verte et tranquille,

un arbre qui a porté sur ses branches,

la fleur si blanche, la fleur si blanche,

Il faut toujours une fleur pour faire le monde... (tekst: Les Poppys)

Vrijelijk vertaald betekent de titel - slechts een bloem is er nodig om de wereld te vormen. Het thema spreekt me erg aan en de tekst vond ik heel toepasselijk. Ons huis bestaat immers uit een imposant staaltje balkenwerk, de naam van het straatje loopt over van de bloemen...

Op zoek naar meer handige hempies

Er zijn bepaalde klussen die Hermann liever aan een ander over laat. Als je net zoals ik direct visioenen krijg van romantische veranda's grenzend aan een zomerkeuken, waarbij je het uitzicht van binnenuit over de velden hebt, dan vertaalt dit zich zonder enige twijfel naar uitbreken tot zelfs afbreken van muren, stutten van balken, inzetten van ramen en terrasdeuren. Of een dak vervangen - willen we de oude stenen deels laten liggen en alleen de top renoveren of moet alles er zondermeer af en verdwijnt dan gelijk een stuk historie van het dorp?

We hebben daarom in de buurt enkele 'bricots' bezocht, de bouwmarkten. Je kijkt eens goed rond bij de supermarkt als er een aantal (stoere...) bouwvakkers uit een busje stappen - staat er een naam op, wat doet het bedrijf en vooral wat betekent het ? En ook onderweg in de kleine dorpjes kom je onverwachts wat ambachtslieden tegen. Een fotootje ter ondersteuning van mijn gebrekkig geheugen van tijd tot tijd helpt altijd. Overigens in de Franse Gele Gids - de page jaunes - kun je zoeken op districtnummers en op beroep bijv. 'entrepreneur' (=aannemer).

frans jeugdsentiment Belle et Sebastien

Wat heerlijk was dat om weer even weg te zwijmelen met de kleine Sebastien en de titelsong l'Oiseau van de gelijknamige tv-serie van de jaren zestig. Ik was helmaal weg van dit Franse jongetje en mijn 6-jarige geluk kon die zomer niet meer stuk want er was net zo'n jongetje dat iedere dag in onze speeltuin kwam spelen, Lex Boncher (oid, zijn achternaam klonk zelfs Frans...). En we hadden het leuk samen!

Als je via youtube nog wat meer filmpjes over Sebastien bekijkt lijkt het Franse platteland weinig veranderd. Hierbij de link met dank aan mijn zus (zou het toevallig zijn dat haar zoon Sebastiaan heet?):

http://video.google.nl/videosearch?q=Belle+et+Sebastien+theme&hl=nl&sitesearch=

Wil je nog meer teksten van Franse liedjes opzoeken dan vind je op deze site http://www.paroles.net/ alles wat je zoekt, zowel op titel als op tekst. Meezingen met de liedjes helpt het franse taalgevoel een handje!

streekprodukten en folklore

We vielen de eerste zondag van de meivakantie gelijk met onze neus letterlijk en figuurlijk in de boter. Op weg naar het meer zagen we de aankondiging van een voorjaarsmarkt in Fayl Billot. We werden getrakteerd op een meiboomdans, waarbij de linten al dansend om een hoge paal een vlechtwerk vormden. We zagen de rietmakers van de enige rietwerkvakschool van Fayl-Billot (en Frankrijk?) aan het werk, die een levensgrootte ezel maakten. Plaatselijke lekkernijen van hammen, worsten en lekkere kaas werden op diverse marktkraampjes aangeboden.Via borden werden we geinformeerd over de hedendaagse franse boerderijleven. Uiteraard stonden de prijskoeien ook opgesteld, want de markt was er ook om te laten zien welke boer de beste melkkoeien had! Ook was er een klein buitenmuseum over de boter- en kaasmakerijen. En zo rond het middaguur stond het rijen dik bij de bbq. Hoe hongermakend dit ook rook, zo lang wachten in de hitte was geen aanlokkelijk idee. Al met al gaf de markt een goed beeld van wat de mensen in deze omgeving zoal bezighoudt.

Klusserdeklus met handige hempie

Het moest er toch een keer van komen. Gelukkig waren in de eerste paar dagen van de meivakantie enkele slechte dagen. Die werden benut voor wat kleine klusjes...







Zo begonnen we met het schilderen van de wanden en de plafonds in de woonkeuken. We gebruikten hiervoor kalkverf van het merk Amazona. Een van de wanden kreeg een heel toepasselijk frans 'chocolat chaude' - kleurtje. De meiden verfden lustig mee. Nick vond dat de kamer hiermee gelijk een stuk huiselijker werd.



Hermann stoorde zich enorm aan de losliggende electradraden in de stal. Hij kon zijn oude studiekennis over elektrotechniek weer eens in de praktijk toepassen. Naar zijn eigen zeggen heeft hij eerst de meterkast leeggetrokken, overbodig draadwerk met afgetapedt einde (..?) werd verwijderd en vanaf de meter werd er electrapijp gelegd waardoor de losliggende leiding waarmee het woonhuis van stroom werd voorzien doorheen werd getrokken. Op een van de zolders ligt nog een stuk 'bloot', onbegrijpelijk want bij aanraking van de kroonsteentjes krijg je echt een opdonder! Klus voor de voglende keer, want het materiaal was op.

Hierna kon ook de wasmachine worden aangesloten. Er is een afvoer vlakbij de boiler aanwezig maar deze was vw het ontbreken van een extra leiding en stopcontact nog niet benut geweest. Eindelijk kan het vrouwtje wassen! - al is hulp van de kleine kaboutertjes onontbeerlijk.

Ik heb me tijdens de mooi-weer dagen bezig gehouden met het white-washen van de eikenhouten kast. De kleur past nu helemaal in het sfeertje van de schouw. Nog niet helemaal af, want het was tenslotte vakantie. De foto volgt dus nog..


Na het aanhoren van horrorverhalen over slangen in huis, 'terreur'muizen (zgn zevenslapers oftewel relmuizen die met van alles gaan smijten als ze wakker zijn) en andere enge beesten wilde ik toch wel heel graag het gat boven de driedubbele staldeur dicht hebben. Voorlopig zitten er nu wat golfplaten voor. Ook timmerde Hermann een plank onder een van de grote staldeuren, die onderaan verrot was. Beide staldeuren werden van een mooi sluitend houten schuifslot voorzien, zodat de zandzakken niet meer nodig zijn.


De meegebrachte gordijntjes van de vorige keer hebben een plekje voor het raam gekregen.

Alle rommel om het huis werd verwijderd en dat wat nog bruikbaar bij elkaar in de schuur gezet. Zo beschikken we nu over een bonte verzameling tegels, die vast wel weer een plekje zullen krijgen.

En natuurlijk niet te vergeten, het gras dat al op kniehoogte reikte werd door Hermann gemaaid onder toeziend oog van de buurman. Iets is er dus niet goed gegaan in de communicatie, want zou hij niet met de tonduese aan de gang gaan..? We schrokken van de prijs die hij er uiteindelijk voor vroeg, maar beloofd is beloofd dus betaalden we zonder mopperen. Dit doen we dus de volgende keer dus anders. Er ligt nu een aantrekkelijk aanbod van een Nederlandse scholiere die tijdens haar vakantie wel wat klusjes wil doen.

lot en stère - oftewel houtperikelen

we hebben nu letterlijk een flinke bos hout voor de deur .........

Hout is in dit bosrijke gebied de belangrijkste energieleverancier. Er wordt op gekookt en het huis wordt er mee verwarmd. Het is bijna het gesprek van de dag. Niet ieder dorp heeft echter een eigen bos en dan moet je dus inkopen. Ons dorpje hoe klein het ook is beschikt gelukkig over een groot eigen bos. Dit bos is verdeeld op jaren in vakken, we telden wel tot aan 24 (2024?). Nu was ons bij de koop van het huis ook het hout beloofd. Maar waar was dit hout? De voorraad in de schuur en ook in het tweede huisje was aardig geslonken sinds onze bezichtiging, dus waar was de rest. Het is absoluut 'not done' om van de stapel van een ander te pakken. We hoorden in ieder geval dat er nog veel hout van de vorige eigenaar in het bos lag, gemakkelijk te herkennen aan de korte stukken...

Hoe werkt nu de verdeling van het hout. Als ik het goed heb begrepen gaat het als volgt. Per jaar zijn er een aantal bomen te verdelen. Als eigenaar van een huis heb je tegen een geringe betaling - in dit dorpje € 10,00 - het recht om je via een zgn lot (=aandeel) in te tekenen. Bij het omkappen van de bomen in november worden deze bomen door de boswachter gemerkt met nummers. Hiermee beschik je over een aantal stère (kuubs). Dit aantal kan per jaar verschillen. Op een eenvoudig kladje wordt dit bijgehouden. Zo kun je zien in welke jaren aan wie welke nummers er zijn verdeeld en hoeveel kuub dit is. De bomen moeten voor 1 april ieder jaar gezaagd en gestapeld te zijn. Dit kun jezelf doen of laten doen. Een stère is dus een kubieke meter hout. Het uithalen van dit hout uit het bos is voor iedere boer met trekker een koud kunstje. De karren van 1 meter breed zijn hiervoor speciaal gemaakt en kunnen ongeveer 3 stère vervoeren. Maar als je er geen een hebt, moet je dus iets zien te regelen.... Zo kan er gerekend worden per stère of per uur. Kun je het nog volgen?

Nu ons hout nog........ Na lang zoeken had Hermann ergens ver achterin wat gevonden. Niemand wilde dit destijds ophalen omdat het in te kleine stukken was gezaagd. Handig voor de kachel, maar niet handig om te stapelen op de kar. Maar er moest nog meer zijn. Op een dinsdagochtend zochten we Robert op, die direct over het hout begon. Hij was al door een vriend gebeld, dat het hout wat nog niet was gezaagd weg moest. Het zou tenminste gaan om 52 stère, volgens hem waard wel € 900 waard, maar wij mochten het voor de helft hebben..... Toen ik hem duidelijk maakte dat het hout bij de koop van het huis zat, zei hij dat dit de helft betrof. Wij waren dit natuurlijk niet eens met hem, maar om de discussie op dat moment te vermijden zei ik hem terug te bellen. We wilden eerst eens even uitzoeken hoe dit nu precies in elkaar steekt. Misschien hadden wij het niet goed begrepen? Het blijkt in ieder geval de gewoonte te zijn, dat het hout bij de verkoop mee gaat. We kwamen erachter dat als je gezaagd, gekloofd en droog hout voor ong. € 20,oo voor de deur werd bezorgd. De buurman zou het voor zo'n € 30,00 per uur uit het bos halen. En op de zaterdag voor vertrek wilde Jean Claude ons helpen - voor € 3,00 per stère haalde hij direct de tractor van stal. En dit is echt het enige voertuig dat door de kuilen van het bos komt. We hadden snel onze rekensom gemaakt en aarzelden geen moment. In twee keer rijden bracht hij een grote vracht, hielp hij mee met ophalen en afhalen, maar hij rekende slechts vier stère af. Wij blij, hij blij. Wat er nog ligt komt van de zomer; het commentaar van Robert wachten we gewoon maar af.
En de buurman helpt ons de volgende keer misschien, maar dan zal hij wel met zijn prijs moeten zakken.

dorpsgenoten

Als nieuwkomer in een dorpje zo klein als deze is het niet moeilijk om snel met iedereen kennis te maken. Overigens waren wij al in januari al bij diversen bekend gemaakt - er zouden 'Ollanders' in het oude huis komen.

Al de eerste dag werd Hermann door onze buurman Olivier naar Pierre gestuurd, omdat we net te laat waren voor de supermarkt (9 km verderop...) voor wat verse groenten . Pierre heeft een een zorgboerderij 'La Cote Ranch' met schapen, geiten, koeien, paarden, konijnen, ganzen en heel veel katten. Ook is er een tunnelkasje met zelfgekweekte plantjes en groenten. Drie kleine kropjes sla werden voor hem afgesneden.

Op maandag stonden we twee keer op de stoep bij de Mairie, twee keer voor een gesloten deur. De mooie bos rozen hebben we toen zelf maar op tafel gezet. We hoorden dat de nieuwe burgemeester William Joffrain op vrijdags zitting zou hebben. En zo stonden een paar dagen later opnieuw op de stoep. Onwennig met het Frans werden de handen geschud en werd de meegenomen fles port door William verbaasd in ontvangst genomen. Hij begreep niet waarom, want hij was toch degene die ons moest verwelkomen. Dus werden we maandags daarop rondom het middaguur uitgenodigd. Niet op de koffie, niet op de lunch maar op de borrel..... zelfgemaakt van wijn, alcohol, suiker en bladeren van prunettes.... Aan de tafel zat ook de vorige burgemeester Guy Gaulthier die 24 jaar de scepter heeft gezwaaid en oom van William. William, nog jong en net 6 weken aan deze taak, moet nog veel dingen leren en dan is het handig als de vraagbaak in de buurt is. Bovendien beschikt hij over moderne technologie - email! - en kent hij een beetje Engels, dat hij graag wil gebruiken. Behalve de nodige glaasjes die werden weggewerkt , hebben we ook nog iets kunnen regelen. We weten nu dat een kleurtje op de gevel en kozijnen niet aan regels zijn gebonden. De ooit afgegeven bouwvergunning oa voor de gevel wordt voor ons opgezocht en naar zijn zeggen binnen twee weken aan ons toegezonden. Het hout in het bos hopen we min of meer veilig gesteld te hebben bij de boswachter die we op vrijdag al op de Marie hadden ontmoet.

Jean Claude is een gepensioneerde boer en heeft de mooister trekkker van het dorp. Volgens de Hollandse Mieke het verlengstuk van mannelijkheid van iedere Franse boer..... Hij heeft ons geholpen met het vervoer van de eerste paar kuub hout.

Drie vrouwen uit het dorp, resp. de vrouw van Pierre, de vrouw van Jean Claude en de vrouw van ..... Zij verzorgden de plantverkoop van het kasje op 11 mei. Deze plantjes sieren nu de hanging baskets bij me thuis, zodat een stukje Frankrijk nu ook hier is.

En dan zijn er nog de andere 'Ollanders' - Yvonne en Guido met 2 kinderen, Mieke en Daniel, Hans en Marjan, die allen z0'n 3 jaar geleden zijn begonnen met het opknappen van een boerderij in het dorp. Op de borrel bij de burgemeester constateerden we dat onze huizen op de strategische hoeken van het dorpje zitten....

franse romantiek

Ons franse huis heeft een hoog ansichtkaart-gehalte....

meivakantie 2008- anders dan anders

Hier hebben we met zijn allen naar uitgekeken - de eerste echte vakantie in de Franse boerderij. Ieder had zo zijn eigen verwachtingen. We wilden deze eerste keer vooral genieten van de plek en de omgeving. Afgesproken was dat we ons niet zouden overladen met allerlei zware klussen. Onze aanhanger was echter wel bijna overladen; nokkie-vol en zwaarder dan de eerste keer - de heuvels in de Ardennen haalden we net met 50 km. per uur! De schuldigen waren oa. twee zware eiken kasten, een trampoline, een wasmachine , 4 fietsen en mijn scootmobiel.

Na ruim 8 uur bereikten we onze plek met tada - een triomfantelijk en tegelijkertijd een vreemd gevoel van thuiskomen! Ver weg

en toch thuis...

Dit dubbel gevoel is een tijdje gebleven - is dit nu vakantie of zet je je leven voort op 660 km verder weg. Ik krijg de neiging om alles te vergelijken, wat mis ik absoluut niet en wat mis ik wel. Er is de verantwoording en daarmee de zorg voor een huis bijgekomen. De kunst is om alles gewoon te laten zijn voor wat het nu is. Wat niet af komt, komt de volgende keer. Geen moeten dus, maar mogen. En dat lukte wonderbaarlijk snel door het geweldige uitzicht van dit voorjaar met de vele zoetgeurende koolzaadvelden waarbij alle gedachten werden opgenomen in het oneindige. Of als de mist er van de vroege ochtend er nog hangt, dan begint de dag met een wegzinken in lekker niets. Geen internet, telefoon , post en niet te vergeten afspraken helpen natuurlijk ook om dat heerlijke relaxte gevoel te bereiken.

oneindige koolzaadvelden.......................................... de zon nog net niet op....

Gelukkig hebben ook de kinderen hun vakantiedraai gevonden. Ondanks de door hun zelf opgestelde corveelijst (!) van dagelijks tafeldekken, afwassen, vegen, bedden opmaken en hout halen hebben ze naar eigen zeggen een heerlijke ontspannen tijd gehad.

Toegegeven- de corveelijst werd niet tot aan het eind toe afgekruist maar dat mocht de pret niet drukken. Er is flink gebruik gemaakt van de trampoline, de lammetjes en de ezeltjes van de buren werden gevoerd, er werden hele mieren en torrenoorlogen uitgevoerd, kikkervisjes gevangen, er is geluierd in de hangmat en van tijd tot tijd kon er via de sateliet gelukkig tv. gekeken worden. Spontaan ontstond bij het schommelen in de stal een nieuw spel. Hoe hoog kon je je schoen uitschoppen en wie zou het rekord van de ander verbreken. De kunst was namelijk om tussen de balken door te mikken... en de schoen niet op je hoofd te krijgen..... Natuurlijk hebben we het water van de stuwmeren (Liez en Villegusiers) bij Langres opgezocht en daar gezwommen. En de meiden wilden vooral de lokale marktjes afgestruinen om hun vakantiegeld op te maken. We hebben gepicknickt met de bekende franse gebraden kip, die door een flinke schep jus erbij nog altijd kan zwemmen...

Een stukje cultuur ontbrak ook niet - we hebben op de stadswallen van Langres gewandeld en op de Franse bevrijdingsdag 8 mei hebben we het fort van Cognelot nabij Chalindrey bezocht.

Kortom alle ingredienten voor het vakantiegevoel waren er en met de nodige chips en ijsjes hadden we onze eigen all-inclusive resort. En zo heel af en toe hielpen ze mee met de klusjes ... maar daarover later meer.