Met een busje volgeladen en een met een oranje zeil toegedekte aanhanger konden we op weg naar Frankrijk. Nadat we twee maanden geleden de compromis de vente op afstand hadden getekend was het belangrijkste doel voor deze tocht om beiden persoonlijk bij de notaris de acte authentique te gaan tekenen. Er was echter slecht weer met sneeuwbuien voorspeld. Omdat we rond 12.30 uur vertrokken bleven we deze gelukkig voor, al gingen we door de Ardennen slechts met een gangetje van 60m de hellingen op. En er hing nog meer spanning in de lucht. Het geld voor het huis was al in het weekend overgemaakt, maar het was nog steeds niet binnen bij de notaris. En tot onze schrik was ook het mobieltje niet opgeladen. Zou Robert nog op ons wachten? Gelukkig bleven de grote buien ons bespaard en maar 5 minuten later dan afgesproken arriveerden we bij het huis. Hier hadden de kacheltjes de kamers al lekker warm gestookt en stond de champagne klaar!
De volgende ochtend kwam het verlossende woord - het geld was binnen! En daarmee ook de knoop uit Hermann zijn maag - we deden ons tegoed aan de lekkere broodjes van de bakker die toeterend het straatje in reed. En s'middags konden we de papieren tekenen en dat waren er heeeeel veeeeel getuige de foto. Marijke had ze van te voren doorgelezen en ze 'impeccable' bevonden. Er staat ook in wie de twee vorige eigenaren waren. Prettig om te horen was dat er geen bouwrestricties zijn aan dit 300 jaar oude huis, dat scheelt een hoop vergunningen aanvragen. Daarna een bezoek aan de bank in Fayl-Billot. Bij het regelen van een bankrekening kon ik het rappe frans niet echt goed volgen, maar de bankdame bleef geduldig alles uitleggen. Thuisgekomen haalden we de verkoopborden van het huis en verwelkomde de buurman ons met een chocoladepaashaas voor de kinderen en een zelfgebakken cake door zijn 70-jaar oude moeder. En als we wilden konden we ook nog soep bij ze eten. Zijn frans was overigens nog slechter te volgen. Ik heb maar vaak oui, oui gezegd en met veel handgebaren begrepen we uiteindelijk het een en ander wel een beetje....
De sleutels kwamen overigens van alle kanten. Uiteraard van Robert, er was een bos met de oude sleutels van het 2e huisje, de buurman kwam met een sleutel binnen lopen, en de volgende ochtend kwam een man met hond langs(Werner zal later blijken) die snel een sleutel achterliet.
Hoi Dorie,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat jullie zo enthousiast verwelkomd zijn bij jullie nieuwe huis.
Dat voelde vast goed na zo'n lange reis.
En die papieren bij de notaris zien er wel indrukwekkend uit zeg!
groeten Irma