oeroeboeroe

Eindelijk kunnen we weer even in de zon zitten. Ook al is de vijf dan al ver in de klok, we genieten dubbel van ons wijntje. Onze aandacht wordt plotseling getrokken naar een lief klein uiltje dat op nog twee meter van ons af zit. Dan vliegt het weer weg. Later zie ik haar vanuit mijn keukenraam rustig zitten op de stoeprand langs te weg. Met een omtrekkende beweging probeert N. haar voorzichtig te benaderen, maar het lijkt wel of ze versteend is. Zelfs met een voorbijrazende auto geeft ze geen krimp. Als dat maar goed gaat..  

Ineens zie ik een 2e uil zitten op het dak van de overburen. Deze is een stuk sneller en heel veel groter, nog net kan ik haar in de vlucht fotograferen. Kennelijk is het moeder oeroeboeroe, die polshoogte komt nemen waar of haar kroost blijft. Het jonge uilskuikenje is nog lang niet van plan weg te gaan en laat zich makkelijk aaien. Uiteindelijk laat ze zich ook door ons oppakken, maar laat wel van schrik haar plas lopen.

Ze fladdert weg uit de handen van N. Waarschijnlijk is ze net begonnen met haar vlieglessen, want het lukt nog niet erg goed en ze maakt een snoekduik in de struiken. Dan komt de buurman in actie, die alles achter de kanten gordijntjes heeft zitten volgen. 'Rescue 911' roep ik nog. Dit engels verstaat hij en trots brengt hij haar terug naar het bossige gedeelte aan de overkant. Oeroeboeroe, het kleine bosuiltje, kan weer veilig terug naar het moedernest.