droom

Een lang weekend weg met 'Pentecote' (Pinksteren). De druilerige meivakantie leek ver achter ons gelaten in deze zonovergoten dagen, terwijl het slechts een week geleden was dat we daar de deur achter ons hadden dichtgetrokken. Mijn ouders zagen er naar uit om de oude boerderij nu eindelijk eens met eigen ogen te zien. Vooral mijn vader die dol is op landelijk leven en zijn leven lang heeft gedroomd van een eigen stulpje op het platteland kon bijna niet wachten. Zichtbaar hebben ze genoten van de stilte, de vergezichten en van het gemoedelijke sfeertje in het kleine dorpje. Met volle teugen ademden ze de gezonde boslucht in. Ze zagen nu hoe de weggegeven spullen dankbaar zijn gebruikt en op zijn plek waren gekomen. Even werd hun eigen droom waar.

Aan een ding konden ze niet wennen - de route in de immense boerderij. Constant waren ze de weg kwijt. Dan liep moeder Corrie weer met een dienblad met de ontbijtbordjes richting het toilet, of liep vader Jan naar de kleine staldeur als ie hoge nood had. Van onze aanwijzingen van eerst links, dan rechts en verder rechtdoor werd ie niet veel wijzer en grapte daarom 'je kunt hier wel straatnamen gaan geven, zo groot is het'. Wat een super idee, ieder deel een eigen straatnaam. De grote stal wordt 'Grande Rue'. De stal naar de tuin 'Rue du Jardin". Het 1e terras 'Place de la Grande Port'. En het terras waar hij zelf op staat? Wie een leuke naam weet, mag het zeggen!