oeroeboeroe

Eindelijk kunnen we weer even in de zon zitten. Ook al is de vijf dan al ver in de klok, we genieten dubbel van ons wijntje. Onze aandacht wordt plotseling getrokken naar een lief klein uiltje dat op nog twee meter van ons af zit. Dan vliegt het weer weg. Later zie ik haar vanuit mijn keukenraam rustig zitten op de stoeprand langs te weg. Met een omtrekkende beweging probeert N. haar voorzichtig te benaderen, maar het lijkt wel of ze versteend is. Zelfs met een voorbijrazende auto geeft ze geen krimp. Als dat maar goed gaat..  

Ineens zie ik een 2e uil zitten op het dak van de overburen. Deze is een stuk sneller en heel veel groter, nog net kan ik haar in de vlucht fotograferen. Kennelijk is het moeder oeroeboeroe, die polshoogte komt nemen waar of haar kroost blijft. Het jonge uilskuikenje is nog lang niet van plan weg te gaan en laat zich makkelijk aaien. Uiteindelijk laat ze zich ook door ons oppakken, maar laat wel van schrik haar plas lopen.

Ze fladdert weg uit de handen van N. Waarschijnlijk is ze net begonnen met haar vlieglessen, want het lukt nog niet erg goed en ze maakt een snoekduik in de struiken. Dan komt de buurman in actie, die alles achter de kanten gordijntjes heeft zitten volgen. 'Rescue 911' roep ik nog. Dit engels verstaat hij en trots brengt hij haar terug naar het bossige gedeelte aan de overkant. Oeroeboeroe, het kleine bosuiltje, kan weer veilig terug naar het moedernest. 

van dik hout

zaagt men stukken van een meter!

Na een inspectie door ons stukje bos bleek er toch al iets gezaagd te zijn door onze buurman. Helaas is het werk vroegtijdig gestaakt, omdat om een aantal vage redenen zijn rijbewijs is ingenomen. Nie rijden,  nie tractor en dus ook nie kloven.  En wat we niet helemaal goed hadden begrepen was de uiterste kapdatum. Ondanks de persoonlijke uitleg hadden we niet begrepen dat de zaagklus voor 15 april klaar moest zijn om daarna de rust weer terug te brengen in het bos. We hebben uitstel gekregen tot 1 juni. De klus is voortgezet door mijn eigen 'mannetjes'.

Er zitten zowel berkenbomen tussen als eikenbomen. Deze lange jan heeft toch al aardig wat ringen. De dikke onderkant wordt straks een bijzettafel, aandenken aan onze 1e kap.

En alhoewel we ook het verlengde ultimatum van 1 juni niet hebben gehaald, er ligt nu toch in totaal nu zo'n 10 kuub om verder verwerkt te worden. Voorlopig genoeg voor de komende 3 vakantiejaren. De overgebleven 2 stammen worden meegenomen door de houtzagerij en de opbrengsten zijn voor de commune. 

    

droom

Een lang weekend weg met 'Pentecote' (Pinksteren). De druilerige meivakantie leek ver achter ons gelaten in deze zonovergoten dagen, terwijl het slechts een week geleden was dat we daar de deur achter ons hadden dichtgetrokken. Mijn ouders zagen er naar uit om de oude boerderij nu eindelijk eens met eigen ogen te zien. Vooral mijn vader die dol is op landelijk leven en zijn leven lang heeft gedroomd van een eigen stulpje op het platteland kon bijna niet wachten. Zichtbaar hebben ze genoten van de stilte, de vergezichten en van het gemoedelijke sfeertje in het kleine dorpje. Met volle teugen ademden ze de gezonde boslucht in. Ze zagen nu hoe de weggegeven spullen dankbaar zijn gebruikt en op zijn plek waren gekomen. Even werd hun eigen droom waar.

Aan een ding konden ze niet wennen - de route in de immense boerderij. Constant waren ze de weg kwijt. Dan liep moeder Corrie weer met een dienblad met de ontbijtbordjes richting het toilet, of liep vader Jan naar de kleine staldeur als ie hoge nood had. Van onze aanwijzingen van eerst links, dan rechts en verder rechtdoor werd ie niet veel wijzer en grapte daarom 'je kunt hier wel straatnamen gaan geven, zo groot is het'. Wat een super idee, ieder deel een eigen straatnaam. De grote stal wordt 'Grande Rue'. De stal naar de tuin 'Rue du Jardin". Het 1e terras 'Place de la Grande Port'. En het terras waar hij zelf op staat? Wie een leuke naam weet, mag het zeggen!     

'domme kracht'

Heel langzaam leefde H. toe naar zijn megaklus, de aanpassing van de achterkant. Om er alvast in te komen werd er een betonnen voet gestort.  Niet helemaal logisch kwa volgorde zou later blijken, maar wel leuk om mee te beginnen. En om mijn conditie op peil te houden werd deze 20 cm hoge voet voorzien van ja alweer mijn favouriete traptrede's aan weerzijden...  Tip voor de klusser-lezer: een ondergrondje van natte kalkcement zorgt ervoor dat het beton zich hecht aan de ondergrond.

Wie niet sterk is moet slim zijn en gebruikt daarom een domme kracht. En daar bedoelen we natuurlijk geen mensen mee! Dit handige hulpmiddel heeft ervoor gezorgd dat het tonnenwegende dak met een fractie omhoog getild kon worden. Het weer was met ons op de dag van de bevrijding, die in Frankrijk op 8 mei wordt gevierd. Er kon begonnen worden om de hele laag stenen beetje bij beetje af te halen en elders tijdelijk neer te leggen. De stenen worden nl. straks deels weer voor onder de dakrand en deels voor een scheidingsmuur ergens anders binnen hergebruikt. Anderhalve dag waren ze er zoet mee en H. veranderde langzaam maar zeker in een stoffig typje... 

De houten scheidingsbalk boven de opening was zo weg, maar de betonnen balk had heel wat meer werk. Achtereenvolgens met boor en beitel, slijpschijf en betonschaar werd de verbinding verbroken. Met een zware doffe klap en een grote stofwolk achter zich latend viel het op de grond. Een fraai ''litteken' werd op het verse betonnen randje achtergelaten.

Hierna kon er weer worden opgebouwd. Eerst werd de dakrand aangevuld met een nieuwe dubbele rand stenen. Tussenin werd het puin en gruis als isolatie gestort. De randen langs de gerafelde natuurstenen muur werden met cementblokken verder afgewerkt. Dat ook hierin met verschillende maten in het verleden was gewerkt kwam H. pas achter toen hij het 1e blok wilde vastleggen. Ter plekke is er wat afgehaald of bijgevuld, naar gelang de situatie. De golplaten deur heeft een soort van kozijn gekregen, zodat het nog steeds open en gesloten kan worden. Het open gat is tijdelijk gedicht met wat transparant golfplaat. En de overgang naar het terras is gelijk gemaakt.  H. heeft er samen met de kids ruim vier dagen over gedaan om dit voor elkaar te krijgen. Het wachten is nu op het kozijn en de deuren.
.

oude situatie augustus 2009     tijdelijke nieuwe situatie mei 2010

L.E.F.

Liberté

Egalité

Fraternité

Er is heel veel werk verzet de afgelopen weken. En ik mocht toekijken. De grootste klus was het doorbreken van de achterpui. Vele varianten hebben door ons hoofd gespeeld. Dit stukje stal heeft een flinke afstap vanuit de voorstal en is de enige doorgang naar de tuin. Een trapje zou voor de meesten geen obstakel vormen, voor mij wel. Een hellingbaan zou een goede variant zijn, zowel lopend als met een rolstoel op den duur. Echter bij een hellingpercentage van 6% op een hoogte 20 cm kom je uit op een ruim 3 meter lange glijbaan. Niet echt handig en al zeker niet mooi in iets wat in de toekomst een keuken moet gaan worden. Blijft over de vloer ophogen gelijk met de rest van de vloeren in het huis. Het enige obstakel hierbij was de betonnen balk die boven de uitgang lag. En die kon er pas uit als de stapel stenen erboven weggehaald waren....

Met durf en L.E.F. is deze missie is geslaagd. Straks kan ik in alle vrijheid (L) over drempeloze, gelijke (E) vloeren van binnen naar buiten kan. Door gezamelijke inspanning en samenwerking (F) is het ze gelukt, mijn kanjers. Daar hang ik de vlag voor uit!    

.

.

.

.

het arbeidsproces zal ik binnenkort laten zien

la ballade de jaune heureux

Lekker weer? Ja, lekkerrrrrrr k...klusweer. Toch leek het alsof de hele vakantie de zon scheen onder die donkere wolken en door de regen heen. De velden met koolzaad in deze meimaand leverden prachtige lichtgevende kleurencombinaties met juist diezelfde donkere luchten. Een natuurlijk fluor.

.