superrrrrrnoot

.

Langs het weggetje naar het bos staat een mooie grote boom. Op ons ritje ernaar toe hoorden we veel gekraak onder de banden. Tot onze verbazing lag de weg bezaaid met zwarte hulzen en bij nader onderzoek bleken daar walnoten onder verscholen te liggen. De boom is eigenlijk particulier bezit en staat aan de achterkant van het huis aan de openbare weg. In Frankrijk staat bijna bij iedere boerderij wel een walnotenboom. Je moet er wel de ruimte voor hebben, want ze worden minstens 20 meters hoog. De eigenaars zijn er zelden en getuige de vele al reeds gekraakte noten waren er weinig andere liefhebbers. Dus hebben we gemeend ons te ontfermen over deze geweldige aanbieding op de weg en de bermkant. En dat aan de boom ook nog een prachtige schommel hangt, nodigt uit om flink te zwaaien met een notenbui(t) als gevolg....

.

.

In de Griekse mythologie staat de walnotenboom bekend voor het symbool van wijsheid en als je de noot gepeld hebt dan kun je zien dat de vorm van de noot een beetje op hersenen lijkt. Gezegd word dan ook dat deze noot goed is voor de hersenen en bevat alfa-linoleenzuur. Iedere dag eenhandjevol noten helpt ook nog eens het cholesterolgehalte verlagen. Er zijn heel veel recepten op het net te vinden met de walnoot. Een daarvan ga ik beslist proberen en dat is een hartige perennotentaartje met gorgonzola. Voor het kraken kreeg ik een simpele tip, gebruik de achterkant van een puntig lepeltje en draai dit in het zachte gedeelte rond. Zo krijg je weinig dopkruimels en wip je een hele noot eruit. Bovendien kun je met de bladeren prachtige printjes maken en met de doppen een mooie bruine kleur verven. Voor mij is de walnoot is een supernoot!

.

.