.
Oogst van de eenzame maar volle perenboom. N. klom gewapend met mes in de boom, terwijl T. ze vakkundig opving en ze op een deken legde. Geen idee van welk ras dit peertje is, maar ze zijn groot, gespikkeld en hebben een lange suddertijd op de Godin-kachel nodig om lekker te worden. Ik blijf me iedere keer verbazen dat zo'n stugge, bleke joekel na verloop van tijd een diepdonkerrode kleur krijgt. Alsof de zon ondergaat. De smaak is friszuurzoet en heeft een wat 'stenige' beet. Op zoek naar meer informatie over stoofperen kwam ik een interessant artikel tegen. Voor wie wil, een prachtig stukje filosofie over de stoofpeer....
.
.
Ik heb me vooral praktisch beziggehouden en de peren in het bijzijn van gretig aangevlogen wespen van hun stugge jas ontdaan en ze gesuikerd en wel op het vuur gezet. Een deel hiervan is in een gebakken kwarktaart gebruikt. En de rest van de ongeschilde peren is meegenomen als wintervoorraad naar Nederland.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten