eenvoud versus luxe

Een oude boerderij uit 1716 roept bij menigeen diverse associaties op. Van vervallen met spinrag bekleedde muren tot primitief wonen met onbeholpen ongemakken. Gelukkig verkeren wij met dit huis in betere omstandigheden, al is de verwarming gereduceerd tot twee houtkachels. Menigeen haakt hierbij al af, want hoe kun je overleven in een huis zonder een centrale verwarming. Goed, wij wonen hier niet permanent, dus voor ons is dit juist de charme op de vakantie. Al bij het verlaten van de snelweg en het passeren van de kleine dorpjes komt de geur van houtgestookte vuurtjes je tegemoet. Bij het betreden van de steenkoude kamers zie je je eigen adem en moeten de kachels er even flink tegenaan om alle kou van de winter uit het huis te jagen. Door de dikke muren en een gunstige ligging is de boerderij niet vochtig. Ik kan met een gerust hart het beddengoed laten liggen, zonder dat het muf gaat ruiken of gaat schimmelen. Er onstaan 'rituelen' die thuis niet denkbaar zijn. Een steevaste vraag van onze jongste dochter T. iedere ochtend is 'papa, heb je de kachel al opgestookt' om vervolgens lekker voor de kachel te gaan staan om haar achterkant op te warmen. Ook koken doen we af en toe op de kachel, want met een 2-pits elektraplaatje maak je niet veel klaar. Tijdens het stoken zetten we regelmatig een grote pan met water op het vuur om de luchtvochtigheid op peil te houden. En dit warme water wordt weer gebruikt voor het bad of voor de afwas met de hand. Echter door het plaatsen van een afwasmachine behoort dit tot nieuw ingeblazen ritueel al weer tot het verleden. Zo goed als nieuw zomaar gekregen en een gegeven paard kijk je niet in de bek. Een beetje luxe dus, zodat we in alle eenvoud buiten in het zonnetje op een klapstoeltje van een wijntje met een stuk kaas kunnen genieten. Als ik dan thuis komt en mijn tas uitpak komt alweer de geur van het houtgestookte vuurtje me tegemoet.......