de rode dakpan

Gisterochtend tijdens de koffie werden we opgeschrikt door een aangetekende brief vanuit Frankrijk. Wat hing ons boven het hoofd, hebben we een aanslag gemist, een nooit ontvangen rekening niet betaald... Het was een brief van de 'directeur départemental de l'Equipement et de l'Agriculture' met een bevestiging van de ontvangst van ons 'declaration préalable'. Helaas was er iets niet goed ingevuld, nl de kleur van de dakpan. Nu had ik wel een foto hiervan meegestuurd, maar dit was niet goed genoeg. Je zou immers met de kleuren kunnen knoeien. Ik direct een mailtje gestuurd naar onze burgemeester met weer de dakpanfoto. We hebben het geluk dat hij op afstand zo behulpzaam is, want na een gesprek met de directeur wist hij ons te vertellen dat een officieel briefje naar de Mairie met daarin de omschrijving van de dakpan 'Tuile Terroise St Germer, couleur flammé rustique' voldoende zou zijn. Hij zegt te weten dat we de boel niet bedotten en dat we aan het werk kunnen beginnen. ...en de toezeggingen beloven 6 april a.s.

énergie éolienne

Chinees spreekwoord -
als de wind aanwakkert bouwt de een muren, de ander molens....


de heuvel van Champot

Tijdens onze week vakantie hoorden we van buren verderop terloops dat binnenkort windmolens op de heuvelrug waar we in de verte op uitkijken geplaatst zouden worden. Het was gepubliceerd op het gemeentelijke aanplakbordje in november vorig jaar. Nu kijken we altijd wel even op deze papiertjes, maar eerlijk gezegd ontgaat ons wel eens het een en ander als er zoveel ambtelijke taal wordt gebruikt. Mijn eerste reactie was ongeloof. En toen ik bij de burgemeester er naar informeerde werd er laconiek gereageerd, want het lag immers in een ander departement, nl. de Haut-Saone.

Een zoektocht volgde. Met windmolens worden dus niet de Don Quichotte 'moulin a vent' bedoeld. De grote broer van het lieflijke molentje is de windturbine, in 't frans énergie éolienne, vernoemd naar de Griekse windgod. Deze website Windpower laat zien waar door heel Frankrijk de stalen reuzen een plek gaan krijgen en wat de status is van de procedure. In een plaatselijke krant wijzen twee bestuurders (waarvan degene rechts dezelfde achternaam heeft als onze vorige burgemeester en verdacht veel op hem lijkt) trots naar waar de 4 molens in de omgeving van Fouvent zouden kunnen komen na goedkeuring. Elders bij Bourgignon les Morey en bij Roche Morey komen er nog 6. In totaal dus 10!

Windenergie is op zich een duurzame energie, maar er zijn vele voors en tegens te vinden. Op 'wonen en leven in Frankrijk' heb ik op het forum naar ervaringen gevraagd, want ongetwijfeld zijn er meer die hier mee te maken krijgen. Is het lelijk, hinderlijk of verrommeling of is het een bouwkundig element als kerktorens en electrapalen en heb je je als buitenlander je gewoon koest te houden? In eerste instantie reageerde ik heel primair, want mijn uitzicht van mijn plekje mag door niemand verstoord worden en is door mij betaald.... Het ideaalbeeld van rust en ruimte wil ik zo lang mogelijk vasthouden, dat zelfs het geluid van een enkele verlaten auto al storend kan zijn. Ik besef me natuurlijk dat dit geen realistische kijk is. Hier in Nederland kijk ik uit op onze eigen kassen en 300 meter verder staan die van de buren. Dagelijks gaan er vliegtuigen boven ons hoofd af en aan. Dus wat zeur ik eigenlijk.



ons uitzicht - rust en ruimte.........

Ik buig mijn hoofd nu, stel mijn principes bij en wacht af op wat misschien komen gaat. We zijn tenslotte te gast in Frankrijk en de barricaden zijn er niet voor ons....
*

eenvoud versus luxe

Een oude boerderij uit 1716 roept bij menigeen diverse associaties op. Van vervallen met spinrag bekleedde muren tot primitief wonen met onbeholpen ongemakken. Gelukkig verkeren wij met dit huis in betere omstandigheden, al is de verwarming gereduceerd tot twee houtkachels. Menigeen haakt hierbij al af, want hoe kun je overleven in een huis zonder een centrale verwarming. Goed, wij wonen hier niet permanent, dus voor ons is dit juist de charme op de vakantie. Al bij het verlaten van de snelweg en het passeren van de kleine dorpjes komt de geur van houtgestookte vuurtjes je tegemoet. Bij het betreden van de steenkoude kamers zie je je eigen adem en moeten de kachels er even flink tegenaan om alle kou van de winter uit het huis te jagen. Door de dikke muren en een gunstige ligging is de boerderij niet vochtig. Ik kan met een gerust hart het beddengoed laten liggen, zonder dat het muf gaat ruiken of gaat schimmelen. Er onstaan 'rituelen' die thuis niet denkbaar zijn. Een steevaste vraag van onze jongste dochter T. iedere ochtend is 'papa, heb je de kachel al opgestookt' om vervolgens lekker voor de kachel te gaan staan om haar achterkant op te warmen. Ook koken doen we af en toe op de kachel, want met een 2-pits elektraplaatje maak je niet veel klaar. Tijdens het stoken zetten we regelmatig een grote pan met water op het vuur om de luchtvochtigheid op peil te houden. En dit warme water wordt weer gebruikt voor het bad of voor de afwas met de hand. Echter door het plaatsen van een afwasmachine behoort dit tot nieuw ingeblazen ritueel al weer tot het verleden. Zo goed als nieuw zomaar gekregen en een gegeven paard kijk je niet in de bek. Een beetje luxe dus, zodat we in alle eenvoud buiten in het zonnetje op een klapstoeltje van een wijntje met een stuk kaas kunnen genieten. Als ik dan thuis komt en mijn tas uitpak komt alweer de geur van het houtgestookte vuurtje me tegemoet.......

werk aan de franse hans-en grietje woning

1. La structure d’une toiture à deux pentes. A gauche: conception traditionnelle. A droite: conception avec panneaux de toiture autoportants. 1. Arbalétrier • 2. Panne • 3. Panne faîtière • 4. Sablière • 5. Chevrons • 6. Sous-toiture • 7. Contrelattes • 8. Panneaux sandwiches autoportants • 9. Liteaux

Ik schreef al eerder over het kleine huisje dat aan de voorkant van de boerderij staat. De nokbalk is in slechte staat. Hier ligt nu onze prioriteit om als eerste wat aan te doen, om erger te voorkomen. We hebben diverse opties de revue laten passeren en uiteindelijk hebben we gekozen voor een soort van reparatie-nieuwbouw oplossing. De immense eiken houten nokbalk (panne faitiere) blijft liggen op zijn plek en wordt op de plaats van de rotting in de lengte aan beiden kanten gespalkt met dikke planken van ong. 3cmx25cm breed. De dikte maakt in principe niet uit, wel de breedte, want kracht is altijd naar beneden gericht. Alternatief zou kunnen zijn ijzeren platen van ong 1cmx25cm. De zgn. liplas-reparatie waar ik nog nooit van had gehoord totdat ik dit op het internet tegenkwam is teveel werk en kostbaar. Alle hardstenen platte dakpannen (tuiles) en houten dwarslatjes (liteaux) worden eraf gehaald en bewaard voor hergebruik in een ander project. Op de bestaande balkencontructie (chevrons) wordt een nieuw dakbeschot gemaakt en isolatie gelegd. Tenslotte komt er een rode dakpan op die vergelijkbaar is met de boerderij. De rand wordt zoals overal in het dorp afgewerkt met een zinken rand. Voor zover de plannen.

Vervolgens het invullen van de benodigde formulieren, want voor ieder kleurtje een formileurtje..! Aan de tafel gezeten bij de burgemeester kregen we een dik pakket onder ogen. Gelukkig werd er al een hoop door hem 'ingevuld' - wat niet van toepassing werd nl. doorgestreept. Aan mij de eer om het overige gedeelte in te vullen. Alle handige boeken over Frankrijk ten spijt, maar dit invullen is nou net niet uitgelegd. Dus met woordenboeken voor bijna ieder technisch woord heb ik de overige 4 vragen ingevuld. Ik was een ochtendje zoet, maar dan had ik ook wat, nl een zelfingevuld déclaration préalable* ook te downloaden dus. En nu een maandje wachten voor we echt aan de slag kunnen...

* het déclaration préalable is een zgn. meldingsformulier, voor het grote verbouwen is een demande de permis de construire nodig

.

een gat in de markt...?

Heerlijk struinen op de weekmarkt van Jussey in een voorzichtig voorjaarszonnetje. In deze tijd van het jaar is het allemaal nog bescheiden, geen boertjes uit de omgeving die hun wijntjes laten proeven of hun eigengemaakte confitures en worsten aanbieden. Dat wordt bewaard voor de toeristen die van de zomer zich laten verleiden om de lekkernij voor thuis aan te schaffen. Het zijn nu vooral praktische zaken die denk ik vooral de fransman en fransvrouw moeten aansporen om in de buidel te tasten. Een kleine selectie van enkele typische marktwaren. De enige echte franse jagerspetjes en jagershoeden, kurken in pakketjes van 45 stuks, vrolijke kachelpijpborstels, onvervalste huisschortjes en huishansoppakken van velours 'grenouilletes' in frisse streepkleuren voor klein én groot.... zou dit ooit nog een plek gaan veroveren op de Albert Cuyp?