Ook buiten moet het kerst zijn. De meegenomen hollandse takkenkrans kreeg er franse takkenbroeders bij. Stevige, bemoste takken en klimopranken volop met zware bessenbollen geplukt langs de weg, vonden een plekje tussen het droge hout. Ondanks de 1 meter doorsnede was het een bescheiden formaat op de grote stoere staldeuren. Bij het ophangen van de krans buiten waarschuwde onze buurman dat we deze vooral stevig moesten verankeren aan de deur. Het was namelijk al eens eerder voorgekomen dat bij een harde wind dat hele staldeur uit zijn ijzers werd gerukt. Bien sur! En na wat oefenen met de lichtjes vonden we eindelijk de non-knipperlichtstand, want we wilden het bescheiden houden.
In ons dorpje was er weinig versiering, slechts een enkele klimmende kerstman, hier en daar wat versierde takken aan de grenspalen en bij Mieke de mistletoe. Wel was er een lief klein kerststalletje bij de Mairie geplaatst met zoveel rode lampjes erboven dat ik even een andere associatie kreeg. Mijn kleine digitale camera had helaas moeite met de grote kogellampen boven de kribbe, zodat de foto niet zo best is. Gelukkig kan het kan hier nog buiten staan zonder dat het vernield wordt. In een dorpje niet ver van ons vandaan, dat zomers een rustig en slaperig plaatsje is, leek het wel of de hele kermisattractie van stal was gehaald. Hoe bonter hoe mooier en meer dan de buren moeten ze hier gedacht hebben. Overal de kleuren rood, geel, blauw en groen zoals die nog bij mijn moeder thuis hangen. En alles flikkert en knippert langs het huis, op het hek, in de boom. Hele voortuinen veranderen in een soort mini-kerstmadurodam. En zelfs een koeiestal was duidelijk zichtbaar vanuit de verte, Maria kon zo haar plekje opzoeken. Tja, zo opzichtig lelijk eigenlijk dat je het mooi gaat vinden. Ik wilde vooral in de namiddag boodschappen doen, zodat we bij schemer langs dit spektakel konden rijden. En weer genoot ik, stilletjes dit keer....
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten