kerst 2008 Frankrijk (2)

Ook buiten moet het kerst zijn. De meegenomen hollandse takkenkrans kreeg er franse takkenbroeders bij. Stevige, bemoste takken en klimopranken volop met zware bessenbollen geplukt langs de weg, vonden een plekje tussen het droge hout. Ondanks de 1 meter doorsnede was het een bescheiden formaat op de grote stoere staldeuren. Bij het ophangen van de krans buiten waarschuwde onze buurman dat we deze vooral stevig moesten verankeren aan de deur. Het was namelijk al eens eerder voorgekomen dat bij een harde wind dat hele staldeur uit zijn ijzers werd gerukt. Bien sur! En na wat oefenen met de lichtjes vonden we eindelijk de non-knipperlichtstand, want we wilden het bescheiden houden.



In ons dorpje was er weinig versiering, slechts een enkele klimmende kerstman, hier en daar wat versierde takken aan de grenspalen en bij Mieke de mistletoe. Wel was er een lief klein kerststalletje bij de Mairie geplaatst met zoveel rode lampjes erboven dat ik even een andere associatie kreeg. Mijn kleine digitale camera had helaas moeite met de grote kogellampen boven de kribbe, zodat de foto niet zo best is. Gelukkig kan het kan hier nog buiten staan zonder dat het vernield wordt. In een dorpje niet ver van ons vandaan, dat zomers een rustig en slaperig plaatsje is, leek het wel of de hele kermisattractie van stal was gehaald. Hoe bonter hoe mooier en meer dan de buren moeten ze hier gedacht hebben. Overal de kleuren rood, geel, blauw en groen zoals die nog bij mijn moeder thuis hangen. En alles flikkert en knippert langs het huis, op het hek, in de boom. Hele voortuinen veranderen in een soort mini-kerstmadurodam. En zelfs een koeiestal was duidelijk zichtbaar vanuit de verte, Maria kon zo haar plekje opzoeken. Tja, zo opzichtig lelijk eigenlijk dat je het mooi gaat vinden. Ik wilde vooral in de namiddag boodschappen doen, zodat we bij schemer langs dit spektakel konden rijden. En weer genoot ik, stilletjes dit keer....
*

Kerst 2008 in Frankrijk (1)

Op de dag voordat de winter zijn entree maakte reden we vroeg in de ochtend weg. Ik wilde graag deze eerste kerst in Frankrijk niet missen. Direct toen we van de tolweg afreden zag ik de eerste mistletoe al, een laag hangende dit keer. Echter Hermann had het vaartje er goed in en reed lekker door. Er hing immers genoeg. Hij wist toen nog niet dat een laaghangende mistletoe een zeldzaamheid is... Voor mijn gevoel duren de autoritten steeds minder lang, want even na het middaguur deden we al de deur open van ons huis aan de FontaineFleurie.

Het Wham-gevoel borrelde op toen we de kerstboom uit de auto haalden. Geen kerst zonder boom en dus zorgde Bert, de bloemenman, voor een prachtexemplaar. De kachel werd snel roodgloeiend gestookt en de boom kreeg een mooi plekje bij de bank. Na een bord hete erwtensoep werd de doos met veel rode ballen uitgepakt en met zijn allen versierden we de boom. Tessa bedacht dat het stalletje toch wel erg leeg was en zorgde voor een kleine overbevolking met haar playmobilpoppetjes. Thuis is er zoveel afleiding van andere zaken, dat zoiets eenvoudigs als dit ineens weer leuk is. Later in de week zijn er nog kaarsen gemaakt. Ik weet niet of het nu komt omdat ik sentimenteel word of omdat ik gewoon toe ga geven dat ik een romantische inslag heb, maar ik geniet stilletjes als ze zo zoet bezig zijn.

mistletoe

In Frankrijk zie je ze overal - de mistletoe. Ook in de streek waar wij genesteld zijn. Een mistletoe is een plantaardige parasiet die zich voedt met de sappen van zijn gastheerboom. Recent heb ik gelezen op de blog van Teresa http://herewitht.blogspot.com/2008/11/mistletoe.html dat ze in Australië worden gebruikt voor het verven. Deze mistletoe ziet er anders uit en groeit in de eucalyptusbomen. In Nederland worden ze vanaf eind november in de bloemenhandel te koop aangeboden en worden ze als exclusiviteit in kerststukken gebruikt. Maar om nu even met een karretje vol naar huis terug te keren en denken dat je er op de Beethovenstraat je slag ermee te slaan is niet zo eenvoudig. Ze hangen bovenin toch wel hoge bomen, dus een ladder heb je toch wel nodig. Wie niet waagt die niet wint, misschien maakt een kus onder de mistletoe met je liefje het de moeite waard want volgens oud geloof geeft dit geluk.....

als de blaadjes vallen

Alhoewel het tijdens de herfstvakantie overal de geur van gevallen blad in de lucht hing, kreeg ik die bronzige kleuren niet echt mooi op een foto vastgelegd. Ofwel we reden door de mist, ofwel de laaghangende zon scheen in de lens ofwel ik was net te laat om de laatste zonnestralen die over de kruinen schijnen, te vangen op mijn digicameraatje.

Op de laatste dag van de vakantie heb ik daarom de kinderen gevraagd wat blad te rapen in het dorp. Ik zal niet zeggen dat de bewoners met zakken klaar stonden om ook hun stoepje te doen, maar verheugd waren ze wel. ´IJverige´ Hollanders....

We hebben er een paar mooie festoenen van geregen en die bij de open haard gehangen.

Dyon

In een dichte mist vertrokken we op vrijdagochtend naar Dyon. Het is zo'n 75 km rijden, maar door deze mist duurde het wat langer. Onderweg werden we opgeschrikt door een groot beest midden op de weg, aangereden. Vermoedelijk een das. In het jachtseizoen worden ze opgejaagd en rennen ze nietsvermoedend over....

In Dyon zelf was de mist eindelijk opgetrokken. De terrasjes in de zon waren goed bezet. Op vrijdagochtend is het gezellig druk in centrum - er is een warenmarkt en rommelmarkt. Vrij snel vonden we vlakbij een parkeerplekje in de parkeergarage voor slechts € 1,00 per uur. Volgens de kinderen had ik veel bekijks met mijn kleine scootmobiel. Het gekke is dat ik dat niet eens meer in de gaten heb. Ik heb alleen oog voor al dat moois om me heen en dit keer op zijn Hollands 'kijken, kijken, niet kopen.......' Even twijfelde ik bij het zien van deze stookketel - zou het iets zijn voor het verven van wol? Maar die gaten dan? Waar laat je zo'n groot ding? Is hij wel oud? We zijn maar gewoon weer doorgelopen en wat rest is deze foto.