een vreemde streep...

Had hier de lijnentrekker de avond tevoren te diep in het glaasje gekeken? 

Is dit wellicht een vorm van frans spoorzoekertje? 

Zal dit Hans & Grietje eindelijk naar de weg van de wijde wereld leiden? 

Was het de plaatselijke kunstenaar die zijn kunst op straat wilde tonen?

Of heeft een trekker wat kalk verloren? 

Niets van dit al.

Dit is geoorloofd boren in een strak wegdek om het leggen van een glasvezelkabel mogelijk te maken. Internet wordt dan nog beter mogelijk. 

en nog meer hout......

Van de zomer hing er een aankondiging bij het gemeentehuis met de mededeling dat je je kon intekenen op een extra partij hout voor een bedrag van € 50,00. Een beetje extra hout kan geen kwaad dachten we en we tekenden in. En halverwege oktober kregen we bericht dat de partij aan ons was toegewezen. In eerste instantie helemaal blij, maar bij het zien van die toch wel hele grote stapel bekroop ons het gevoel dat onze ogen groter waren geweest dan onze maag. Waarschijnlijk had niemand van het dorp hierop ingetekend en wellicht waren we gewoon een beetje dom geweest?

                                       

Het hout heeft op een hele vochtige plek gelegen en is nog behoorlijk vochtig nog. Zelfs een goede kettingzaag heeft moeite er doorheen te komen. Bovendien is het sapin, luciferhoutjes voor de fransman. Maar ja, wie A zegt, zegt ook B. Met iedere dag een vrachtje halen schoot het al behoorlijk op en straks in december halen we de laatste stammetjes. Hoeveel hout kan een mens hebben......

dagobert duck

Zo laat in het seizoen zijn er niet veel meer vide-greniers in onze buurt te vinden en moeten we via de Cote d'Or naar het zuiden richting Dijon afzakken om tenslotte in Pluvault te eindigen.

De markt in Pluvault overtrof onze verwachingen, zo groot hadden we een vide-grenier nog niet meegemaakt. En de uitstallingen waren soms zo mooi gestyled, alsof ze zo uit een tijdschrift waren weggelopen. We waren aan de late kant en we hoopten dat er nog iets voor ons te vinden was. Maar er was gelukkig heeeeel veeeeeeeeel!

Na anderhalve uur struinen en een stop bij de fourage-tent liepen we de andere kant op. Ineens viel mijn oog op een schaaltje met muntjes. Oude franse muntjes met een gat erin. Ik bedacht me gelijk wat ik hier allemaal me kon doen. Ineens werd ik heel hebberig, ik wilde er geen tien of twintig, ik wilde ze allemaal! Nadat ik mijn buit goed had opgeborgen, kwam ze met nog veel meer aan. En dat bleef aan me knagen op de rest van onze strooptocht. Op de terugweg lagen ze er nog. Gelukkig waren er geen gelijkgestemde zielen op die dag. Ook de rest van de muntjes heb ik dus mee kunnen nemen! Muntjes met jaartallen van 1917 tot 1943. Iemand heeft ze heel lang bewaard in de hoop er rijk mee te worden.

Herken je dat gevoel dat je zomaar iets vindt waarvan je helemaal blij wordt  en als het dan ook nog de pot met muntjes is aan het eind van de zo vaak geziene regenboog, dan kan het geluk niet op!

Nu ben ik de gelukkige eigenaar van al deze muntjes en ik geef er een tweede leven aan. Ze worden gebruikt als een herkenningsteken op mijn creatieve werk. En ik denk dat het nog heel lang duurt voordat ze op zijn....

eindelijk..'permis de construire' !

de oude situatie

mbv photoshop is er een houten gevel ingetekend

Een aanvraag van een half jaar geleden om de oude houten staldeuren vervangen door een houten gevel met wat ramen lijkt heel simpel. Echter de 'declaration prealable' kwam terug en ervoor in de plaats kwam een dik pakket met als verzoek eea in 4-voud int dienen, een zgn 'permis de construire'... Dit was stukken ingewikkelder, ook al konden we veel vragen overslaan. Het is nog twee keer terug gekomen omdat onze kennis van het technische frans tekort schoot, maar net juist voor onze herfst-verblijf kwam het dan toch eindelijk binnen! Zoals op de foto is te zien hebben we gekozen voor een houten gevel. Dit om de sfeer van het pand te behouden. Hermann stond te trappelen van ongeduld. Gelijk na aankomst gingen we naar de houtzagerij om onze bestelling die per email was doorgegeven, te bevestigen. Helaas, op zaterdag wordt er niet gewerkt. We gingen op maandag terug en gelukkig troffen we Philip hard werkend aan onze bestelling. De eerste boom lag klaar voor de zaag, maar hij had zeker nog een week nodig voor alles klaar was. Hmm, een streep door onze planning. Toen ik hem vertelde dat we in december er weer zouden zijn, klaarde ook het gezicht van Philippe op. A-dan had hij meer tijd en B-dan kon hij rechte bomen bestellen. Nu had hij alleen maar kromme bomen en de planken zouden dan kunnen gaan torsen. Een win-win situatie dus.

oude situatie

Nadat ie de goten had schoongemaakt is Hermann is  begonnen aan de 2e raampartij voor boven in de opening. Hij lijkt zijn hand er niet meer om te draaien voor het maken van een kozijn, in dit geval 320x70. Met de juiste spullen en maten kom je heel ver. En soms zaag je iets teveel af, maar dan lijm je zo onzichtbaar mogelijk de ontbrekende stukjes er gewoon weer tussen...

eindelijk verdwijnen de oude platen

en toen was er licht...

De voorgevel staat ietwat naar voren, maar het is wel de bedoeling dat de raamvlakken en het houtvlak recht staan en op gelijke lijn in de gevel. Om de ongelijkheid van de bovenste balk op te lossen is er een dikke oude plank met koeienringen er tegen aangeschroefd. Prachtig gezicht en een nuttig effect. Want nu had het raamkozijn een afdichting bovenaan. Middels een tijdelijke loopbrug is het in zijn eentje gelukt om het grote kozijn te plaatsen. Eindelijk zijn de lelijke golfplaten weg en kan het licht vrij gaan binnenstromen.

alsof het er altijd al gezeten heeft.....

En tenslotte is er een betonnen voet gestort, waarop straks de gevel kan rusten.

een vers gestorte voet!

radiostilte....

la douce france..

Na een rommelig voorjaar vol met workshops en een drukke zomer in de kwekerij eindelijk weer eens tijd om wat te schrijven over onze plek in Frankrijk. De rollen lijken zich te gaan omdraaien. Steeds vaker gaan we met zijn tweetjes weg, de kinderen blijven thuis omdat er allerlei verjaardagsfeestjes zijn, sportwedstrijden gespeeld worden en zaterdagwerk is. 

Tosca en Lars, resp. nichtje en vriend van Nick

De week in in augustus was gevuld met bezoek. Onze oudste zoon kwam met een vriend, op de heenreis gebracht met de auto op de terugreis met de trein. Halverwege de week kwam het gezin van mijn zwager in de camper langs voor een dag of drie. En alles voegde zich goed samen, van groot tot klein. Het weer hielp uiteraard goed mee, we konden de hele dag buiten zijn of vertoefden ons bij het meer.

een nieuw gat is bijna geboren

Er werd uiteraard ook nog wat geklust. We hebben besloten om het tijdelijke toilet in de 2e badkamer iets te verplaatsen en een apart toilet ervan te maken. Zo kunnen gasten ook naar het toilet als iemand staat te douchen. Daartoe werd er een nieuw deurgat gefreesd en wat muurtjes opgemetseld. Hermann draaide net het laatste schroefje in toen zijn broer zich aanmeldde..

houtzagerij in Les Loges

We hebben ook nog een bezoek gebracht aan de houtzagerij in Les Loges in de buurt van Chalindrey. Het plan is om de voorgevel van ruw houten planken te voorzien en op deze houtzagerij weet men daar wel raad mee. Monsieur Philippe Perrin nam alle tijd voor ons en gelukkig kunnen we via de email onze bestelling doorgeven.

van Chalindrey naar Paris voor € 38,00

De vakantie vloog om en nadat we de jongens op de trein hadden gezet in Chalindrey, gingen we zelf ook weer richting huis. Via Mouzon dit keer, omdat daar een tentoonstelling in het viltmuseum was met een werk dat ik ooit heb gemaakt onder de titel 'il faut une fleur'....