Gattegat, dat was even een megaklus. Eerst werd het kleine gat een groot gat en nu moest het grote gat weer dicht. We hebben deuren gekregen uit het ouderlijk huis, die we in het kader van recyclen wilden gebruiken. Zware teakhouten deuren uit een 60-jaren doorzonwoning met een flinke bajonetsluiting die in zo'n gaatje verdwijnt. Het kozijn was op maat gemaakt en voor de zekerheid toch maar iets smaller dan het gat is. Echter bovenin stond de boel net iets meer uit het lood dan gemeten, dus werd de slijptol weer tevoorschijngehaald om het overbodige weg te halen.
Nu gaan Franse deuren in de regel naar binnen open, maar de Hollandse doorzondeuren gaan de andere kant op. Om straks dan toch de luiken nog dicht te kunnen doen, is het kozijn zover mogelijk naar achteren geplaatst. Met de brede muren van ruim 50 cm. was dat geen probleem. Het afhangen van de deuren ging niet geheel vlotjes. Als de bovenkant loodrecht stond, liepen de lijnen van de glaslatten niet door. Maar als we afgingen op een kaarsrechte lijn van de glaslat, dan kwam de rechtbovendeur een stukje deur tekort. Besloten is voor het laatste, we maken de deur recht en vullen het tekort weer op met een extra latje. En nu maar hopen dat het niet gaat zoals met mijn haarknippogingen, die eindigden vaak in een ultrakort kapsel. Echter schilderen kan ik als de beste, dus hier ligt nog een mooie taak voor me weggelegd.
Het begin is gemaakt. Er moet nog glas in de zijraam komen en helemaal bovenin komt een nieuw raam. Blijft de vraag of we toch de deuren niet naar binnen hadden kunnen laten gaan. Ik heb me ook (achteraf..)laten vertellen dat hoe minder vocht van buitenaf je drempel en muren kunnen vasthouden, des te langer je hout mee gaat. Dan had de deur toch meer halverwege de muur moeten staan. De tijd zal het leren, want ik denk niet dat H. hieraan nog iets gaat veranderen...
Wat spannend allemaal maar jullie zijn zo handig dus het zal wel goed komen.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om al jullie belevenissen te lezen.
groeten
Hermine