superrrrrrnoot

.

Langs het weggetje naar het bos staat een mooie grote boom. Op ons ritje ernaar toe hoorden we veel gekraak onder de banden. Tot onze verbazing lag de weg bezaaid met zwarte hulzen en bij nader onderzoek bleken daar walnoten onder verscholen te liggen. De boom is eigenlijk particulier bezit en staat aan de achterkant van het huis aan de openbare weg. In Frankrijk staat bijna bij iedere boerderij wel een walnotenboom. Je moet er wel de ruimte voor hebben, want ze worden minstens 20 meters hoog. De eigenaars zijn er zelden en getuige de vele al reeds gekraakte noten waren er weinig andere liefhebbers. Dus hebben we gemeend ons te ontfermen over deze geweldige aanbieding op de weg en de bermkant. En dat aan de boom ook nog een prachtige schommel hangt, nodigt uit om flink te zwaaien met een notenbui(t) als gevolg....

.

.

In de Griekse mythologie staat de walnotenboom bekend voor het symbool van wijsheid en als je de noot gepeld hebt dan kun je zien dat de vorm van de noot een beetje op hersenen lijkt. Gezegd word dan ook dat deze noot goed is voor de hersenen en bevat alfa-linoleenzuur. Iedere dag eenhandjevol noten helpt ook nog eens het cholesterolgehalte verlagen. Er zijn heel veel recepten op het net te vinden met de walnoot. Een daarvan ga ik beslist proberen en dat is een hartige perennotentaartje met gorgonzola. Voor het kraken kreeg ik een simpele tip, gebruik de achterkant van een puntig lepeltje en draai dit in het zachte gedeelte rond. Zo krijg je weinig dopkruimels en wip je een hele noot eruit. Bovendien kun je met de bladeren prachtige printjes maken en met de doppen een mooie bruine kleur verven. Voor mij is de walnoot is een supernoot!

.

.

niets moet, alles mag

.

Werken in je vakantie zal voor velen niet de 1e keus zijn, maar voor ons voelt het klussen aan deze franse boerderij als een liefhebberij. We hebben geen werkplannen opgesteld en gaan daar aan de gang wat nodig is of waar we zin in hebben. Zo blijft het spontaan, leuk en ontspannen voor iedereen. Het lijkt wel of de kids zich steeds meer thuis voelen in deze manier van vakantie houden. Spontaan steken ze de handen uit de mouwen.

.

.

Van mijn vader kregen we terrasplanken mee. Het was onhandig om ze eerst ergens in de weg te leggen, dus werden de planken direct verspijkerd tot een nog groter terras. Bovendien scheen het zonnetje en konden we zo weer meer dakpuin en toutvenant wegwerken. Het open stukje wordt ophoogd als de achterkant-pui is aangepast.

.

.

Halverwege de week werd het natter buiten. H. had het idee om electra in de 1e bovenslaapkamer te maken, maar kreeg echter zin om aan de 2e slaapkamer boven het woonkamer-keuken gedeelte te beginnen. Maar geen enkele oude balk is recht en de natuurstenen muur heeft vele uitsteeksels. Met heel veel pas- en maatwerk en een aantal krachttermen is er toch een balkenlaag aangebracht. En na een dag zwoegen nam de voldoening de overhand en kon hij trots zijn op dit resultaat.

.

.

Bij de firma Weldom in Langres hebben we een nieuwe partij grenen vloerdelen (B-keus) gehaald voor het maken van een plafond, zoveel als de aanhanger kan laden en de auto kan trekken. Het personeel is daar alleraardigst, vertaalt uit zichzelf in het Engels als je niet op het juiste franse woord komt(!) en met het opgebouwde puntensysteem kregen we ook nog eens 5% korting. N. hielp met opsteken van de planken en waagde zich af en toe aan het kortzagen van de planken. Het spannendste moment was hoe H. zich door de laatste opening van het versgetimmerde plafond de weg naar beneden zocht....

.

.

franse filosofische stoofperen

.

Oogst van de eenzame maar volle perenboom. N. klom gewapend met mes in de boom, terwijl T. ze vakkundig opving en ze op een deken legde. Geen idee van welk ras dit peertje is, maar ze zijn groot, gespikkeld en hebben een lange suddertijd op de Godin-kachel nodig om lekker te worden. Ik blijf me iedere keer verbazen dat zo'n stugge, bleke joekel na verloop van tijd een diepdonkerrode kleur krijgt. Alsof de zon ondergaat. De smaak is friszuurzoet en heeft een wat 'stenige' beet. Op zoek naar meer informatie over stoofperen kwam ik een interessant artikel tegen. Voor wie wil, een prachtig stukje filosofie over de stoofpeer....

.

.

Ik heb me vooral praktisch beziggehouden en de peren in het bijzijn van gretig aangevlogen wespen van hun stugge jas ontdaan en ze gesuikerd en wel op het vuur gezet. Een deel hiervan is in een gebakken kwarktaart gebruikt. En de rest van de ongeschilde peren is meegenomen als wintervoorraad naar Nederland.

.