'Cristo' pakt weer in

Een textiel oog ontgaat niets!

Net op het moment dat we het VVV-kantoor van Fayl-Billot verlieten, troffen we een aantal dames druk bezig met het ontvouwen van grote rollen stof. De brandweermannen (ja, ook mijn held die de scoot heeft geblust!) waren opgetrommeld op alles op te hijsen. De burgemeester zou het officieel toespreken, maar die hebben we niet in actie zien komen.

In een poging om duidelijk te krijgen waarom dit is gemaakt werd in het rap Frans een en ander uitgelegd. Voor zover ik het heb begrepen zal het waarschijnlijk de plaatselijke quiltclub zijn geweest die deze vrolijke babydekentjes voor het goede doel hebben gemaakt. Een hele dag werk voor één exemplaar, vraagprijs slechts 25€00. Ze hebben wat mij betreft voor deze keer Cristo overtroffen.....

allo, allo 'halloween '

Alhoewel Halloween een uit Amerika naar Europa overgewaaid populair volksfeest is heeft het de laatste drie jaar behoorlijk vaste voet aan de grond gekregen in Frankrijk, meer dan in Nederland. Kinderen trekken, verkleed als spook, vampier, heks of skelet, de huizen langs om snoepgoed op te halen. Volwassenen trekken 's avonds verkleed de stad in om feest te vieren in met pompoenen en spookachtige attributen versierde cafés en discotheken. Het Fort van Cognelot met zijn donkere barakken bij Langres is zo'n uitgelezen plek om spooknachten te houden. Overal werden er foldertjes uitgedeeld. Bij de aanplakborden van het gemeentehuis wordt melding gemaakt van feesten in de buurt. Ook winkeletalages en de straten en pleinen van Franse steden worden steeds vaker met dergelijke attributen versierd.

Wij reden door dit langgerekte dorpje Beire Le Châte, gelegen in de buurt van Dyon en werden verrast met allerlei heksenfiguren. De ene pompoenneus nog langer en krommer dan de ander. . Allemaal prachtige stillevens, vrolijk uitgedost in oma's kledij en sjaals uit de 60-ties. Echter toen we een stoepenvegend dametje zagen, riep Hermann 'He, deze doet het nog'. Zelf vind ik de vlaggen aan de lantaarnpalen erg origineel. Iedere familie heeft zo zijn unieke halloweenwapen. In ons eigen dorpje had Pierre zich uitgeleefd op prachtige uitgeholde pompoenen, waar iedere avond lichtjes in brandden.

In 2001 is er een blokje postzegels voor ontworpen in Frankrijk. Hier en daar krijgt het feest een eigen Franse naam, want Engelse woorden gebruiken blijven voor veel Fransen toch zoiets als vloeken in de kerk. Helaas schieten deze namen me niet meer te binnen......

nieuws uit het dorp

Het is toch wel weer spannend om aan te komen. Staat alles er nog zoals je het hebt achtergelaten, hoe is het met de mensen in het dorp, hoe anders ziet de omgeving eruit in de herfst...

Bij de bezorgbakker konden we nog net de laatste twee broden krijgen, want op onze komst was nog niet gerekend. Op de zondagochtendmarkt werden we herkennend begroet door de man die de heerlijke Franse gegrilde kippen verkoopt (nee, geen jus erbij..). Bij Willem en Christine vielen we overwachts binnen met een bos rozen. Hier hoorden we dat Guido met zijn gezin wil gaan verhuizen naar Valleroy om zijn klusbedrijf echt gestalte te gaan geven en om zijn 'italiaanse droom' in Valleroy waar te maken in het huis dat beneden in Valleroy ligt. En de kinderen ontdekten een nieuw jong ezeltje...

s'Middags fietste Hermann door het dorp om te kijken wie er was. Hij werd al snel staande gehouden door Claudine. Haar man Abel lag al een maand in het ziekenhuis. Bij het perenplukken was hij uit de boom gevallen en daarbij behoorlijk gewond geraakt. Ik moest even terugdenken aan de zomer dat ik hem Tarzan noemde - hij zal toch niet echt... Neen grapjes zijn nu niet op zijn plaats, ik weet het. De afgelopen maanden is het nog meer kommer en kwel geweest; twee alleenstaande oudere dames zijn overleden, eentje was de oudste en al ver in de 90 en de ander was in de 70. Ik heb ze niet mogen kennen. Werner heeft ook geen geluk gehad; hij is met een beroerte in het ziekenhuis opgenomen geweest. Hij is al zo'n 6 weken weg uit het dorp. En o ja, de buurman heeft een spierblessure en hem is voor twee maanden zijn rijbewijs onthouden wegens een borreltje teveel. Al zijn eigen waarschuwingen over de 'kappeau' ten spijt...

steentje voor steentje....

Na een zondagje relaxen werden op maandag de mouwen opgestroopt en de sloophamer ter hand genomen. Op de bovenverdieping waren ooit kamers, met een gat als tussenverbinding net aan de verkeerde kant van de schoorsteen. Vroeger kwam hier de trap vanuit de woonkeuken op uit, maar deze is verplaatst naar de stal. Om een logischer routing te krijgen wilden we de opening verplaatsen; het muurtje van de ene kant afbreken en tegelijkertijd weer opbouwen aan de andere kant. Klinkt heel simpel eigenlijk. Maar dat was het dus niet.

Buurman Olivier kwam natuurlijk ook even kijken en gaf hier en daar advies; kant en klaar cement is veel te duur (ja, is waar maar deze zakken zijn voordelig uit Nederland meegenomen), je gebruikt heel veel cement (ook waar, we moesten nog eens 5 zakken bijkopen omdat een cementmolen niet a-la-minute voor handen is en de laatste net voor ons neus was weggekocht), gebruik gipsplaten om de muur af te werken (nee, geen gipsplaats - we houden van rustique..), neem kalkverf om te schilderen (ja-ja, mooi en tevens vochtdoorlatend)

Teamwork is er geleverd door Nick en Louca - twee dagen hard werken - en alles is gerecycled. Al deze foto's zijn gemaakt door Tessa. Hermann heeft volgens zijn eigen zeggen op de Franse wijze en slag gewerkt. Aan twee kanten zijn de grote stenen gestapeld en met een dot cement vastgezet en in het midden is al het puin en gruis gestort.

Eindelijk dus 'echt' aan de slag! Of was het slechts een vingeroefening voor het grote werk straks......

jachtseizoen

Al weken kijken we uit naar de herfstvakantie, die maar niet lijkt te komen. Door een fout in de planning zitten er maar liefst 10 schoolweken tussen de zomer- en de herfstvakantie. Wat een heerlijk idee om straks door de bossen te struinen, mooie takken te zoeken en de bergen gevallen bladeren omver te schoppen....

Maar dit idee wordt wreed verstoord, omdat inmiddels het jachtseizoen is begonnen in de Haute-Marne. Al zoekend op internet ben ik een heel jachtschema tegengekomen, iedere regio heeft zo zijn eigen kalender en ieder dier zo zijn eigen dag waarop ie niet meer veilig is. Al deze lieve dieren, die Mr. Le Maire William heeft 'geschoten' met zijn camera, worden straks op een ander manier geschoten...


En alleen op woensdag schijnen wij veilig door de bossen te kunnen lopen. Er wordt dan ook aangeraden om felgekleurde kleding te dragen, want om als loslopend wild te figureren lijkt mij geen optie.


www.chasse-haute-marne.org/pdf/dateouvertureetfermeture2008-2009.pdf

http://www.tourisme-hautemarne.com/index.php?p=1787&PHPSESSID=7bc94939342d6f1723716dd90b761314