kamer voor kamer...

Een nieuw jaar, een jaar waarin we verder gaan zonder mijn vader. Vlak voor kerst is hij rustig heengegaan. De belofte dat we hem vorige zomer nog een keer zouden meenemen, konden we niet meer waar maken. In gedachte gaat hij nu mee, wetende dat hij over onze schouder meekijkt....

Eindelijk na bijna 4 lange maanden waren we terug. Het was nog net iets te koud om het gips van de slaapkamer aan de voorkant af te werken, dus werd het plan bijgesteld. H. had zin om weer eens meters te maken, even niet dat gepriegel op 2 vierkante meter. Dus is er een begin gemaakt aan de laatste kamer aan de achterkant. Met de grote platen gips die ze in LDF verkopen gaat het lekker snel. Eerst de douche- en toiletruimte en vervolgens het wandje. Het ging niet helemaal goed in het rekenwerk, maar het hout is geduldig en wij flexibel. Na overleg werd er een extra muurtje geplaatst en elders een muurtje ingekort....

Begin april 2016 haalden we het gemis van vorig jaar in en zijn we ruim een week er tussen uit geweest. Op marktplaats is een trap gevonden, die met een lier op zijn plek is gebracht. Ook hier is een raam geplaatst om de kamer lichter te maken. De ruime vide bovenin is nu dicht en wordt afgewerkt. Ook hier moesten we de plannen bijstellen. Zouden we op beide kamers een vide maken, dan kon er ternauwernood een 2 persoons bed staan met slechts een loopruimte van nog geen 50 cm. rondom. Als je dan een beetje slaapdronken bent, zou je zo over het randje rollen.. In dit huis zijn alle kamers groot en dus ook deze vide. Lekker ruim met plaats voor een kingsize bed, kroonluchter, zitje (of kinderbedje..) 

Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar links op de foto is gezien vanaf de grote vide - in bed gelegen kun je door het raam naar buiten kijken. In de andere kamer (foto rechts) kijk je uit op de  kopwand en dat geeft best een mooi effect. Ook deze kamer is nog steeds ruim bemeten en hier kan met gemak een 2 persoonsbed met een gezellige zithoek in.

En waarom doen we dit nu allemaal vraag ik me weleens af....? Tuurlijk voor eigen plezier en om de kluslust uit te kunnen leven. Maar er is meer. Zelfs de buren roepen niet meer 'ermann -'obby, maar zeggen nu c'est pas une hobby, c'est une passion!!! En natuurlijk hopen we dat onze kinderen hier met plezier blijven terugkomen. Onze jongste kijkt uit naar de grote achterkamer met vide, want we hadden beloofd dat op die plek haar kamer zou komen. In dit 9e jaar komen we al een heel stuk dichter bij die droom....