bankoverval

Na de lange reis is het heerlijk slapen in een bed. Een erg fris bed, dat dan wel, want voordat de kachels alle dikke muren weer hebben opgewarmd zijn we toch al snel 2 dagen verder. Maar goed, je kruipt tegen elkaar aan, alles is aardedonker en muisstil, je valt weg in een heerlijke roes en je weet zo is het leven goed. Plotseling wordt dit idyllisch samenzijn verstoord door een knagend geluid. Zou H. iets dwars zitten? Ik stoot hem aan, maar het knagend geluid gaat verder. Het is een muis. Het komt verdacht van dichtbij en bij een dreun op de bank die tijdelijk naast ons bed is gestald wordt het weer stil. Echter na enkele minuten gaat het knagen door. Weer een doffe klap op de bank, weer stil en na enkele minuten weer een driftig knagen. Deze muis weet niet van ophouden! Onze nachtrust is nu dusdanig van slag dat H. besluit een zaklamp te halen en de bank op zijn kop te zetten. Er valt een walnoot uit, maar nog geen spoor van een muis. De volgende operatie wordt nu uitgevoerd. Eerst wordt het doek van de onderkant opengesneden. Niets te zien, al blijkt snel dat een deel van het schuim is weggeknabbeld. Vervolgens wordt de zijkant opgemaakt en we ontdekken een holte in de poten. Al graaiend ontdekken we een hele lading noten! Hoe de muis is ontsnapt is ons een raadsel, maar vanaf dat moment konden we weer in alle stilte slapen.
De volgende ochtend heb ik alle noten uit de poten gehaald, ruim 230 stuks. Als je bedenkt dat deze over een afstand van zo'n 12 meter zijn versleept, een walnootje per keer, dan heeft dit muisje een marathon van 5 km. afgelegd. Een goliathprestatie. Ongezien heeft het muisje de volgende dag toch nog een aantal noten naar de bank weten te verslepen om vervolgens ons s'nachts wederom met een knaagzang wakker te houden. Toen de bank op zijn kant werd gezet, vluchtte hij onder het bad. Daarna hebben we het lieve diertje niet meer gehoord of gezien...