dorpskerk

Het kleine dorpskerkje is eerste wat we zien als we aankomen na een lange reis uit Nederland. Als het torentje opduikt weten we dat we op de plaats van bestemming zijn, want ons huis ligt er vlak achter. Het kerkje is gebouwd rond 1840. Een kerkje zonder opsmuk, geen glimmende daktegels, recht toe recht aan maar wel met een glimmende haan in de top. Eens in de 3 weken wordt er op een voor ons ongebruikelijk tijdstip, vrijdagochtend kwart over tien, een mis gevierd voor slechts nog een handjevol mensen.

Iedereen was allang weer huiswaarts, toen wij net het ernaast liggende gemeentehuis uit kwamen lopen en de deur van de kerk nog openstond. We hadden de eer de aimabele pastoor de hand te schudden.  Eindelijk kon ik het het interieur eens zien. Tot onze verbazing was het binnen niet zo oud als dat het van buiten leek. Alles is fris witgeschilderd, er zijn fraaie schilderingen op het plafond en altaar en een aantal kleurrijke glas-in-lood-ramen. De klok wordt iedere zondag om 12 uur nog steeds geluid met een touw.