la-4-saison

Ook het weer in onze streek kan binnen een week alle kanten opgaan. We vertrokken met heel veel regen uit Nederland. Gelukkig zaten we comfortabel in de nieuwe 2-hands aangeschafte VW-bus. De kinderen die inmiddels pubermaten krijgen, hoefden niet meer dubbelgeklapt achterin te zitten maar konden nu languit hangen op de achterbank. Onderweg nog even gezwaaid naar en gesproken met dorpsgenoten in de rij voor de Luxemburgse douane. Zij waren op weg naar een frans skigebied. Alsof het gordijn werd opgetrokken troffen we vlak voor het bereiken van ons huis een strakblauwe lucht. De witgetrokken uitgewaaierde strepen van enkele hoogvliegers vielen daardoor extra op. De lente lijkt hier in aantocht en tussen de middag konden we dan ook al heerlijk buiten eten.

    

Na een paar dagen zon werd er zware storm voorspeld. De buurman waarschuwde ons voor groot onheil en hielp me de deuren van de stal barricaderen. Hierdoor gezekerd, genoten we van de zingende woeigeluiden door de grote schoorsteen. Gelukkig had de brandende kachel geen last van al die winden en snorde onverstoorbaar door. Tussen de buien door liet de zon zich zien en liet een dubbele pot met goud achter.

Als toetje werden we verrast met een mooi laagje sneeuw. Niet het dikke pak dat de buurmanweerman had voorspeld, maar een mooi fris laagje wit. Ik heb mijn stoel buiten gezet en genoten van het grootse panaroma dat zich voor me uitstrekte. En van de sneeuwpop die voor mij ogen verrees. Beiden waren helaas van korte duur, want de krachtige voorjaarszon deed alles smelten en Hercules in de gedaante van Nick ontdeed zich van de sneeuwman.  

Terug naar huis moesten de zonnebrillen op, het was een frisse maar zonnige rit. Onderweg zwaaiden we naar vrienden aan de andere kant van de snelweg, 'en route' naar hun stekkie op het franse platteland.