blanc de blanc

Eindelijk na anderhalve dag geklust te hebben aan de lekkende waterleiding kon H. doen wat in zijn 'planning' stond. Het afmaken van de 1e slaapkamer boven. Na het eerdere werk (vanaf mei 2009) zoals  het omzetten van een muurtje, het maken van plafond, zetten van een wand en aanleggen van de electraleiding moesten  nu plafond en dak geisoleerd en afgewerkt worden, zijn er zo'n slordige 300 schroefjes geplamuurd, is er gewit en kon er een vloertje in gelegd worden. Bewust is alles licht gehouden, zodat al het licht dat binnenkomt goed gereflecteerd kan worden. De bonkige stenen en het craquelé van het oude stucwerk laten we zo - het vormt een mooi contrast met het strak witte van al wat nieuw is. En zo is er van een donkere, stoffige en open ruimte een grote kamer van 370x550 cm ontstaan.
Er wachten nu nog wat 'kleine' afwerkklusjes van plint langs deur en plafond, schilderen van de electraplint en het voegen van de grote gaten in de muur. Maar zoals het er nu naar uitziet kan er vanaf de volgende vakantie in deze kamer geslapen worden!

de oude situatie in  maart 2008

 

het aanbrengen van de isolatie 

afwerken van plafond en dak met gipsplaat

dichtmaken van schroefgaten

aanhelen van dakrand met dak

nieuwe situatie maart 2010

vreemd gesis

Bij het openzetten van de wateraansluiting hoorde H. ineens vreemd gesis. Was dat de dikke slang die ik ooit bij het huis gezien had? Speurwerk bracht de oorzaak aan het licht. Ergens uit de muur aan de andere kant van de badkamer kwam een straaltje water uitgespoten. Vreemd eigenlijk, twee winters lang is het goed gegaan en 20 graden vorst gaf geen problemen, maar nu bleek het dikke pak PURschuim niet voldoende gewerkt te hebben. Waarom niet? Na het wegpulken van de isolatie bleek dat er om wazige redenen het doorvoerpunt van de badkamer door de vorige bewoner verlegd te zijn, waardoor er ergens een U-bochtje lag waar het water nooit uit zou kunnen ook niet als er afgetapt was. Door de vriesdruk op het water waren daar juist de soldeerpunten gesprongen.

Op vrijdagmiddag werd er 2x heen en weer gereden naar Champlitte voor wat kopermateriaal om een noodreparatie te maken. H. had goed gezien dat er een dunne en dikke leiding lag (in Nederland 12 en 15 diameter) en nam dus als alternatief de franse maatnorm 12 en 14 mee. Echter terug bleek dat dun en dik betekende 14 en juist, 16! Nog net voor de  weekendsluiting kon het omgewisseld worden. Er kon die avond nog 'getapt' worden. 

Op zaterdag werd bekeken hoe de leiding verlegd moest worden. Geen eenvoudige klus, het bad moest eruit. En een ander doet het altijd anders dan jijzelf gedaan zou hebben. Er werden weer wat koperen leidingen gehaald, dit keer in Langres. De oude waren onbruikbaar en werden weggehaald en zowel in de badkamer als daarbuiten werd alles weer opnieuw gemaakt. Het nam de hele dag in beslag, maar uiteindelijk ligt het aftappunt op de juiste laagste plek en we hopen dat hiermee de problemen voorlopig wegblijven.



oude situatie (li)                                           nieuwe situatie (re)

door de bomen het kaphout niet meer zien

Een mooier 'kado' had H. zich niet kunnen wensen op zijn verjaardag. Lot nummer 1 was overgebleven van de verloting van de stukken te kappen stukken bos op kavels 10 t/m 13.  De burgemeester overhandigde ons persoonlijk het bewijs. In rap Frans legde hij uit wat de bedoeling was en liet ons achter met een klein contractje. Duidelijk waren twee 'vervaldagen', maar wat er precies voor die twee dagen gedaan moest zijn werd ons niet duidelijk. Gewapend met een eigen samengesteld woordenlijstje gingen we voor meer uitleg op de vrijdagopenstelling naar het gemeentehuisje. Ook al heeft de buurman ons toegezegd het hout voor ons te kappen, we wilden zelf weten waar we aan toe waren. 

Wij wisten niet wat&hoe te doen met al die bomen, waar een grote rose stip of een klein stipje op waren gezet. De ingekerfde kruizen konden we niet vinden, maar we zagen wel weer ergens een V verschijnen. Of we even tijd hadden, dan kon William 'Le Maire' het ons aanschouwelijk maken. Dus gingen we naar 'ons' stukje bos. "Don't cut it all" riep hij nog verschrikt toen ik enthousiast riep dat het best een flink stuk was en vroeg hoeveel stere ervan af zou komen. De bedoeling is dat we eerst een pad vrijmaken door het weghalen van kreupelhout en twijgjes die uit de grond schieten. Dit is het afvoerpad voor de houtzagerij en de achterliggende stukken. De breedte van dit pad is aangegeven door middel van de V's. De grote dikke bomen met een rose stip zijn voor de houtzagerij en dan staan er nog wat bomen met een kruis. Getuige de eikenbladeren op de grond is het allemaal eikenhout. Die mogen wij dus zagen. Dit pad moet zijn vrijgemaakt voor 15 april en het hout moet voor 30 september eruit zijn gehaald. Er was wat twijfel of de buurman, die altijd de laatste zou zijn met zijn eigen hout, dit voor ons wel zou gaan redden. Maar tot ieders verbazing was hij al begonnen aan zijn eigen stuk en s'middags stond hij al flink te zwoegen op ons pad. Hij heeft het voordeel van de twijfel. En de eerstvolgende keer dat we er weer heen gaan nemen we de kettingzaag mee en gaan ook zelf aan de slag. Ik heb al gezien dat er een bankje staat waar je lekker uit kunt rusten.....        

la-4-saison

Ook het weer in onze streek kan binnen een week alle kanten opgaan. We vertrokken met heel veel regen uit Nederland. Gelukkig zaten we comfortabel in de nieuwe 2-hands aangeschafte VW-bus. De kinderen die inmiddels pubermaten krijgen, hoefden niet meer dubbelgeklapt achterin te zitten maar konden nu languit hangen op de achterbank. Onderweg nog even gezwaaid naar en gesproken met dorpsgenoten in de rij voor de Luxemburgse douane. Zij waren op weg naar een frans skigebied. Alsof het gordijn werd opgetrokken troffen we vlak voor het bereiken van ons huis een strakblauwe lucht. De witgetrokken uitgewaaierde strepen van enkele hoogvliegers vielen daardoor extra op. De lente lijkt hier in aantocht en tussen de middag konden we dan ook al heerlijk buiten eten.

    

Na een paar dagen zon werd er zware storm voorspeld. De buurman waarschuwde ons voor groot onheil en hielp me de deuren van de stal barricaderen. Hierdoor gezekerd, genoten we van de zingende woeigeluiden door de grote schoorsteen. Gelukkig had de brandende kachel geen last van al die winden en snorde onverstoorbaar door. Tussen de buien door liet de zon zich zien en liet een dubbele pot met goud achter.

Als toetje werden we verrast met een mooi laagje sneeuw. Niet het dikke pak dat de buurmanweerman had voorspeld, maar een mooi fris laagje wit. Ik heb mijn stoel buiten gezet en genoten van het grootse panaroma dat zich voor me uitstrekte. En van de sneeuwpop die voor mij ogen verrees. Beiden waren helaas van korte duur, want de krachtige voorjaarszon deed alles smelten en Hercules in de gedaante van Nick ontdeed zich van de sneeuwman.  

Terug naar huis moesten de zonnebrillen op, het was een frisse maar zonnige rit. Onderweg zwaaiden we naar vrienden aan de andere kant van de snelweg, 'en route' naar hun stekkie op het franse platteland.