thuisblijvers

.

In een democratisch overleg worden de feestdagen in Nederland gevierd. Het voorstel om toch nog even daar tussenin weg te gaan lijkt het helaas niet te gaan halen. Toch ben ik even blij dat we niet weg gaan, want om deze winterse ongemakken te trotseren moet je wel een hele goede reden hebben. Ik probeer me voor te stellen hoe hoog de sneeuw in ons franse dorpje ligt en wat dat daar betekent voor de dagelijkse gang van zaken. Ondertussen stoken we hier de kachel nog eens lekker op en genieten van het meegebrachte franse wijntje.

Ville de Gray

Afgelopen zondag was het echt zo'n dag dat je ging toeren. Zonnig en koud met heldere vergezichten. We wilden richting Gray, waar we vorig jaar ook waren geweest. Vanaf onze franse stek via de smalle wegen door de kleine dorpjes ben je er in een mum van tijd.

Zo rond deze tijd van het jaar zal de stad Gray weer een sprookjesachtige aankleding hebben gekregen.

Gray heeft nog mooie historische gebouwen en een klein autoloos voetgangersgebied.

Het is er knus en met een warme wafel en een snoepje van de kerstman kan een winterse dag niet meer stuk.

licht in de duisternis

Zo tegen de donkere dagen van de Kerst is het toch wel plezierig om wat licht in huis te brengen. De oude boerderijen in Frankrijk zijn echter niet voorzien van de grote doorzon-vensters en elektra in de kamers is een schaars goed. Nu zijn de eisen voor de franse electriciteit in een huis totaal anders dan hier in Nederland, dus is het handig als je er een beetje verstand van hebt. Gelukkig kan dat aan H. worden overgelaten en zijn elektrotechnische opleiding komt wederom heel goed van pas.

Uit de wirwar van draden die de vorige bewoner achterliet op de bovenetage ontpopt zich nu een waar netwerk van geordend buizenstelsel en nette steeklasdoppen in een zgn lasdoos. Alles wordt verwerkt conform de franse norm, dat wil zeggen dat zowel verlichting als wandcontactdozen een eigen groep vormen en dat steeds weer per kamer apart. Je krijgt dan wel enorme groepenkasten, maar als je koffiezetapparaat het begeeft hoef je niet direct op zoek naar een zaklampje in het donker. In een monumentale muur van bijna 300 jaar slijp je niet zomaar een gleufje. Een dikke 'plaque' opzetten om de leidingen weg te werken leek ons ook geen aanlokkelijke klus. Daarom heeft H. een brede plint met tussenlatje tegen de muur bevestigd, waarachter de leidingen lopen. Hierop konden ook heel makkelijk de wandcontactdozen op worden bevestigd. Handig en fraai. De lamp hangt gewoon met een strakvastgezette draad langs de balk aan het plafond.

Ook in de woonkamer hebben we nu een mooie grote kroonluchter hangen boven de eettafel en staande schemerlampen bij de bank neergezet voor de sfeer (typisch hollands?). De draadjes die bedoeld waren voor directe wandlampen en die verbonden zijn met de lichtknopjes (typisch frans?) hebben we voorlopig niet meer nodig en werken we straks netjes weg met een afdekplaatje.

100

De eerste 100 berichten zijn een feit. Voor ons reden om nog even naar Frankrijk te gaan voor de nodige nieuwe input.... Nu ging dat niet zonder slag of stoot, want om op een lijn te komen met drie kinderen in de leeftijdklasse 16, 13 en 10 viel niet mee. Eindelijk kon iedereen zich erin vinden, dat wij (na 16 jaar huwelijk!) even met zijn tweetjes weg zouden zijn. Het volgende struikelblok werden de logeeradressen her en der, maar ook dat lukte uiteindelijk.

In alle vroegte vertrokken we woensdagochtend, waar we reeds in Utrecht om 5 uur s'morgens langs een lange colonne vrachtwagens reden. Voor de meeste weggebruikers een vertrouwd fenomeen, maar met een bedrijf aan huis is dit voor ons een vreemde gewaarwording. De benzinepomp Aral/Berchem in Luxemburg leek totaal verlaten in deze tijd van het jaar. Het tanken hier blijft lucratief voor € 0,88 per liter diesel. Door de ijselijk stille dorpjes, waar slechts een enkeling al de kerstversiering had opgehangen, bereikten we ons huis. Rap hadden we die ene tas uitgepakt, was het water weer toegevoerd en de kachel aangestoken. Eindelijk rust.

De volgende dag overviel ons een oorverdovende stilte. Geen brommende computerkast of schreeuwende tv op de achtergrond, geen overvliegende vliegtuigen, maar vooral geen kinderstemmen. We hebben genoten van de tijd samen, maar de volgende keer gaan de kinderen gewoon weer mee!