famille

Zij met een kanten jabot, hij met een flinke rij kostuumknopen. Ik vind het een prachtig stel, maar zouden ze ooit van elkaars bestaan geweten hebben?

la famille heureux

file, ik sta weer in een file.....

We wachten nog even voordat we vertrekken. Deels omdat de verjaardagen van onze dochters met opa en oma's gevierd kunnen worden, deels omdat we zeer abrupt ontnomen zijn van onze prachtige riante bus. Enkele weken terug is geconstateerd dat we een kloon-auto hebben gekocht. Hij is direct in beslag genomen en ik kan je vertellen dat zoiets absoluut heel erg k.. is. Gelukkig hebben we aangetoond dat de auto 'te goeder trouw' is gekocht en lijkt het erop dat we morgen het verlossende woord krijgen. En ieder nadeel heeft zijn voordeel, wij hoeven dus (nog) niet in de file te staan ....  

file in het straatje bij La Ranch Cote 

een beetje Frankrijk in ons eigen dorp

Iedere eerste zondag van de maand, 4x per jaar, een kofferbakmarkt op het landje naast de zomerbloemenpluktuin van mijn vriendin. Heerlijk struinen om mijn honger naar de vide-greniers enigszins te stillen en dat allemaal op loopafstand. Luisteren naar de verhalen die schuil gaan achter de spulletjes zoals de stoffen die opa meenam voor oma van zijn dienstreizen uit Indonesie. Of lekker kletsen met de verkoper die niet alleen zijn waar maar ook emotie wil verkopen. Zo vertelde hij dat ik bij de scherpe prijs voor een houten bak ook moest bedenken dat deze gemaakt was met een aardappelschilmesje, zodat een heel gezin weer een maand te eten had en dat hij daarmee toch een prachtige bijdrage had geleverd aan ontwikkelingswerk..  Kijk, dat is de charme van een rommelmarkt en waar vind je dat nu nog in een reguliere winkel?
  

kreatief met kant

Op de vide-greniers kom je soms de wonderlijkste manieren van presenteren tegen om de bezoeker over te halen te kopen. Ik vind dit wel een heel originele. De ideeen voor designers liggen soms gewoon op straat!

dorpskerk

Het kleine dorpskerkje is eerste wat we zien als we aankomen na een lange reis uit Nederland. Als het torentje opduikt weten we dat we op de plaats van bestemming zijn, want ons huis ligt er vlak achter. Het kerkje is gebouwd rond 1840. Een kerkje zonder opsmuk, geen glimmende daktegels, recht toe recht aan maar wel met een glimmende haan in de top. Eens in de 3 weken wordt er op een voor ons ongebruikelijk tijdstip, vrijdagochtend kwart over tien, een mis gevierd voor slechts nog een handjevol mensen.

Iedereen was allang weer huiswaarts, toen wij net het ernaast liggende gemeentehuis uit kwamen lopen en de deur van de kerk nog openstond. We hadden de eer de aimabele pastoor de hand te schudden.  Eindelijk kon ik het het interieur eens zien. Tot onze verbazing was het binnen niet zo oud als dat het van buiten leek. Alles is fris witgeschilderd, er zijn fraaie schilderingen op het plafond en altaar en een aantal kleurrijke glas-in-lood-ramen. De klok wordt iedere zondag om 12 uur nog steeds geluid met een touw.